Կա՞, 55
Գոյություն ունի՞ քո ընթացքի համար
Անհաղթելի մի բան...
Օ, ո՞ր, о ո՞ր առաջնորդը,
Ո՞ր ղեկավարն է արդյոք, որ մղել է մարտեր —
Եղել է կա՛րծր այսքան 60
Եվ այսքան խո՛ր,
Եվ իր մարտով այսքա՛ն ուղիներ է հարթել․..
Նրանք գալիս են գյուղերից ու քաղաքներից,
Գալիս են հանքերից,
Գործարաններից, 65
Գալիս են երկրի հեռավոր ծայրերից,
Գալիս են բոլոր վայրերից։
Գալիքների կանչին, Ղեկավարի կոչին
Գալիս են նրանք միլիոններով,—
Աշխատանքի այս մեծ զորակոչին,— 70
Եվ մղում է նրանց, ղեկավա՛ր,
Քո երկաթյա կամքը —
Դեպի գրո՛հ։
Անծայրածիր երկրի ստեպներից անծայր,
Ու լեռներից, ու բարձր քաղաքներից, 75
Ուղիներից, ուր դեռ մշուշը չի հնձած,
Ուր ապրում էր մարդը, որպես գերի,—
Ուր տարիներ բազում մա՛հ էր միայն ցանել
Կյանքը — ոսկեհանդերձ արքաների ձեռքով,—
Այժմ ելնում է կյա՛նք մի հանճարեղ՝ 80
Խորհրդային այս բորբ արեգակի ներքո։
Եվ թող երգեմ ես այս իմ շառաչուն երգով
Լեռնացումը այս վեհ, այս չմարող
Արեգակը՝ վառված այս երեկո՝
Անեզրական կամքի անմարելի հրով։
