Поэты читают и пишут,
Что, дескать, кто умер — заменим того,
Напрасно, мол, тучи нависли,
Что близко рабочее торжество...
Какие богатые мысли!
Оставив невыгодность прочих дорог
На светлом пути коммунизма,
На получают копейку за вздох
И рубль за строку оптимизма...
МИХ․ СВЕТЛОВ․․․ КЛОПЫ
Իմ սիրելի Ակսե՛լ, չե՛մ մոռացել ես քեզ...
Ահա նստած այստեղ, այս խստաշունչ հեռվում,
Մտաբերում, հիշում,— ու, տե՛ս — գրում եմ ես
Քեզ հանգավոր նամակ։— Այս ափերում, 5
Հյուսիսային այս ցուրտ, դժկամ հեռուներում
Եռում է կյանք մի այլ, անօրինակ ու նոր։—
Միայն Նեվա՛ն է, որ իր դարավոր հունով
Քշում է ջուրն իր գորշ դեպի անհայտ ափեր,
Այս ծանրանիստ Նեվան՝ անեզրական ու վեհ։
10
Այս քաղաքում, ուր ցոփ արքաներ են ապրել,
Ուր շաչել է մտրակը ստրուկների վզին,
Որպես վերին պարգև, — ուր հյուսիսի
Մառախուղի նման այս անտարբեր
Իշխաններն են դարեր առևանգել, հարբել,
