Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/343

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

է վարագույրի ետևը և բեմի վրա մնում է միայն
Տնօրենը, որ միանգամայն հանգիստ ու անայլայլ
սպասում է օվացիան վերջանալուն: Դահլիճում
ծափահարությունները հետըզհետե սկսում են
դադարել և ծայր են առնում բարձրաձայն վեներ ու
բացագանչություններ:


ԲԱՑԱԳԱՆՉՈԻԹՅՈԻՆՆԵՐ ԴԱՀԼԻՃՈՒՄ


— Փա՜ռք ու պատիվ մեր մեծ Տնօրենին...
— Տեսա՜ք ինչ ճի՛շտ ասաց դերակատարը...
— Բայց ո՞վ աշխարհ հանեց այն պարոնին.․․
— Էլ նա ինչո՞ւ համար է...
— Տարօրինակ արկած...— Անհավատալի՛...
— Բայց որտեղի՜ց եկավ այդ ֆանտաստիկ հերոսը․..
— Ճի՛շտ.— որտեղի՞ց եկավ...— Եթե իմանայի՜․․․
— Հետաքրքիր է — նա ոսկեմորո՞ւս է...
— Էլի՞, տիկի՛ն...— Թողե՛ք ինձ հանգիստ...
— Հեռացրե՛ք դրանց...— Բայց ճի՛շտ.
— Նա որտեղի՞ց արդյոք հրապարակ եկավ...
— Չե՞ք հասկանում.— նրա՛նք են հնարել...
— Ո՞վ։— Չգիտե՞ք։— Բազում թշնամինե՛րը մեր...
— Ի՜նչ եք ասում...— Այո՛:— Անկասկա՛ծ։—
— Չե՞ք սխալվում...— Օ, ո՛չ։— Իսկ ապացույց ունե՞ք.
— Ո՛չ... բայց... եթե... սակայն... էլ ո՞վ, ինչո՞ւ...
— Ի՜նչ միամիտն եք դուք.— նրա նենգ
— Ոսոխնե՛րն են արել...— Այսինքն ո՞ւմ...
— Ի՜նչ միամիտն եք դուք...— Տնօրենի՛...
— Ի՜նչ եք ասում... — Իհարկե՛... — Հա՜—հա՜—հա՜..․
— Սակայն կանչենք — տեսնենք...— Ի՞նչ է ասում

տեսնենք

— Տարօրինակ այդ անձը...— Կանչենք—տեսնենք։—
— Հարկավոր չէ՛։— Արա՛րը թող սկսեն...
— Շարունակե՛ն այսինքն...— Իսկ նա՞ —
— Թատրերգության հերո՞սը...— Թող կորչի՛։—