Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
105
Իսկ խխունջը այն, որ նստել է
Տզրուկի նման մեր քթին,—
Նա կանցնի, ինչպես ստվերը,
Երթ արևը հասնի զենիթին։
Այս արևը, որ հար բարձրանում է,
110
Կխանձե նրան իր հրով,—
Բայց նրա ցոլքերում մեր անունը
Կհիշեն գգվանքով ու սիրով․․․
1933 V 25
|
|