Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
FROH EMPFIND’ ICH MICH NUN...
(Գյոթեից)
Զգում եմ խնդուն՝ դասական հողով եմ կրկին
ներշնչվել ես:
Հին և նոր կյանքը ինձ հետ բարձր են խոսում ավելի։
Ա՛ստ եմ լսում խորհուրդներ, թերթում եմ
նոցա վաստակները
Վարժ ու հմուտ իմ ձեռքով, նո՛ր հրճվանքով
շարունակ:
|
|
