Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/602

IV

  Ո՛չ թե երգի քնքշություն, այլ— [դաժան ժպիտ՛] ոգու կորով

ու պայքար։—

V
2 Բայց — Թումանյանն է [միակ] անհաս Արարատը մեր

քերթության։

X
2 Չե՛ն դարձընի քեզ պոետ — եթե խորթ է ոգուդ առօրյան։—
XI
2 Այժմ կեսօր է արդեն,— ժա՛մ է լինես իմաստուն։—
XIII
1—2 Դու այս մեծ այգում բարձրացար.— ունեցիր եռանդ ՈԼ կորով․
      Որ աճես այգին առընթեր—և կըլինես դու անմահ։—
XVII
1 Դու հասկացար, որ ահեղ այս պայքարը՝ աշխարհը փոխող—
XVIII
1 Այս պայքարում ստացար դու խոհեր, եռանդ ու ավյուն,—
XIX
1 Ձիրք քեզ իրանը տվեց, խոսք՝ Նայիրին հնօրյա,—
XX
1 Դո՛ւք դարձըրիք ինձ հարուստ, և լցրիք ավյունով մութ

ոգին իմ,

2 Կյա՛նք, և՛ մարդիկ, և՛ խոհեր,— գործ ու պայքար

XXII

ընդհանուր։—

1 Դու հանճարով բարձրացար քո դարից, մարդկանցից թե

<էջը պոկված է>

XXIV
2 Քեզ հասկացավ նա, սակայն — հասկացա՞ր նրան դու

արդյո՞ք։—

XXV
2 Ճանաչեց մարդուն, պոետին — հանճարեղ ռազմիկը միայն։—
XXVII
2 Բայց... քո կեղևն ու միջուկը — չապրեցի՛ն երբեք միասին:—
XXVIII
1 Դու ձգտում էիր դաշնության, չընայած որ անդաշն էր

կյանքը.

XXIX
1 Մեծ դաշնությունը ոգու — քեզանից դուրս է կոփվում.