Չ—ը Հայնեի և իր պոեզիայի ընդհանրությունները բնութագրելիս որոշակիորեն օգտագործել է Հայնեի բանաստեղծությունները։Բնորոշ են այս տեսակեաից Հայնեի «Տենդենցիա» բանաստեղծության տողերը («Ժամանակակից բանաստեղծություններ» շարքից)․
Бард немецкий, пой достойно
Вольность нашу, чтоб она
Косность преодолевала,
Душу к делу вдохновляла
«Марсельезы» гимном стройным
...Словно колокол, народу
Должен ты вещать свободу,
Быть мечом и быть кинжалом.
Но не пой ты мягче флейты,
Что идиллии полна,
Будь в стране своей тимпаном,
Пушкою, трубой, тараном,
Пой, труби, звени и бей ты!
Пой, труби, греми тревожно,
В мрак—тиранов имена!
Лишь таким и стань поэтом,
А в стихах держись при этом
Общих мест—насколько можно
(տե՛ս Гейне, Собрание сочинений, т. II, 1957, стр, 114).
Եվ նա նույնն է նույն ֆիլիստերը — Ֆիլիստերականության մոլի հակառակորդ էր Հայնեն. նրա գրչին են պատկանում ոչ միայն հանրահայտնի հարց ու պատասխանը. «Ի՞նչ բան է ֆիլիստերը․ մի դատարկ աղիք լի երկչոտությամբ, թե տերը իրեն կխղճա» — այլև հետևյալ բանաստեղծությունը, որն, անկասկած, նկատի է ունեցել Չ—ը ծանոթագրվող տողերը գրելիս.
Фили՛стеры бродят,— в воскресный
Они облачились наряд;
Кричат, что природа прелестна,
И скачут не хуже козлят.
