Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/621

Ինչ ունեցել է ժողովուրդը քո 

 406

Դու գիտես, որ քո մատյանն այս վերջին  

 407

Մոնումենտ 

 408

Գիրք իմացության 

Ռուբայիներ 

Այսպես՝ այս ժամին եկավ և մոտեցավ քո ոգուն 

 409

Ո՜վ իմաստուն, այդ շեփորով չի՛ դատարկվի այս կաթսան 

 409

Դո՜ւ ես միայն և միայն դու, ո՜վ պայքարող դու ոգի  

 410

Այս խոհերի, այս գրքերի, այս մտքերի աշխարհում  

 410

Մեր քերթությունը՝ մեր դարի ընթացքի հետ միասին 

 410

Դու Տերյանից սովորեցիր լսել տրտունջը ոգու 

 410

Ա՜խ, շռայլ է լինում ոգին — լոկ մի՛ անգամ իր կյանքում 

 411

Չի՛ շղթայվի մարդու ոգին ոչ մի կապով արտաքին 

 411

Ամեն պոետ՝ գալիս՝ իր հետ մի անտես նետ է բերում 

 411

Եղե՜լ է երբ, որ քո մտքում հուրհուրացող խոհ մի խոր  

 411

Զգում ես, որ՝ անհուն ու խոր՝ ինչպես մի հանք անսպառ  

 412

Առուներով, գետակներով, վտակներով անհամար 

 412

Խոհն անդադրում է կուտակվում, անկշռելի ու անտես 

 412

Նրանք գալիս են միշտ լուռ, պատահաբար ու անձուկ 

 412

Ո՜վ իմանա, ե՜րբ է մարդ դառնում այսպես իմաստուն 

 412

Հե՜յ, անցյալի երգասաննե՛ր, որքա՜ն եք դուք երազել 

 413

Արևմուտքում, Գուտենբերգի հայրենիքում հարազատ 

 413

Ո՜վ երգիչներ մեր մե՜ծ երկրի, եղե՛ք զգաստ ու արթուն 

 413

Ո՜վ Արևմուտք, որ դարերով հայրենիքն ես եղել մեծ 

 413

Հորիզոնի վրա կրկին ամպեր են մութ ծանրանում 

 414

Վերջին անգամ պատմությունը, մի թռիչքով գեղեցիկ 

 414

Չի՛ ընթանում սակայն երբեք պատմությունը դեպի ետ 

 414

Մենք քանդեցինք. կործանեցինք աշխարհը հին իր հիմից 

 414

Պատմությունը տվել է մեզ ուսուցիչներ երեք մեծ 

 415

Դիստիքոսներ 

Մա՛րդ, բարձրախոհ դու եղիր, պայքարի՛ր դարիդ առընթեր  

 416

Սի՛րտ, քնքշությո՛ւն, սանտիմե՛նտ, — ե՛րգ, և՛ ցնորք, և՛ թախիծ 

 416

Երգդ թեթև էր, — ասում ես, — և կյանքդ միայն դժվարին էր 

 416

Նուրբ էր արվեստդ, չքնաղ, — բայց — մեր դարում հարկավոր էր 

 419

Կա Մեծարենց, կա Տերյան, — և բազում ուրիշ պոետներ կան 

 416

Մեր պատմության դառնաշունչ, չար ու խորշակ գիշերում 

 417

Վարժ ու հմուտ վարպետներ, ճորտ հանճարներ անանուն 

 417