Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 5 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 5-րդ).djvu/176

Մազութի Համոյի, բայց Մազութի Համոյի Ժպտաթախիծ աչքերը արդեն տեսնում էին գաքիքների անհայտ մշուշների միջից— այնտեղ, ուր հեռացավ գնացքը «նայիրյան ուժերով» բեռնավոր— իր նո՜ր, վերածնված հայրենիքը, կամ, ինչպես կամսեր նա հետագայում, եթե կենդանի մնար–միացյալ ու անկախ, ծովից–ծով Նայիրին...