Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 6 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 6-րդ).djvu/597

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

«լիբերալ ռենեգատության հանրագիտարան» (տե՛ս Վ. Ի. Լենին,Երկեր, հ. 16, էջ 155)։

  26. Ռուu յոթը ականավոր ինտելիգենտներ — Դրանք էին՝ Ն. Բերդյաև, Ս. Բուլգակով, Մ. Գերշենզոն, Ա. Իզզոև, Բ. Կիստյակովսկի, Պ. Ստրուվե, Ս. Ֆրանկ։ 
27, «Մենք պետք է վախենանք... — Այս և հաջորդ տողերը մեջ են բերված «Вехи» ժողովածուում զետեղված Մ. Գերշենզոնի (1869—1925) «Ստեղծագործական ինքնագիտակցում»а («ч самосознание») հողվածից։ Հոդվածի ընդհանուր իմաստն այն է, որ եթե Եվրոպայում ժողովուրդը ատում է մտվորականությանը որպես տիրոջ ու շահագործողի, ապա Ռուսաստանում դրությունը այլ է. Ռու¬ սաստանում ժողովուրդը <րտեսնում է մեր մարդկային և ուղղակի ռուսական կերպարանքը,— դրում է նա,— թա1ց էի տեսնում մեր մեջ մարդկային հոդի. այդ պատճառով էլ նա մեղ ատում է կրքոտ, թերևս միստիկական անգիտակից սարսափով, խորապես ատում է այն բանի համար, որ մենք իրենն ենք։ Այնպես, ինչպես մենք կանք, ոչ միայն չենք կարող երաղել ժողովրդի հետ ձուլվելու մասին, այլև իշխանու¬ թյան բոլոր պատիժներից ավելի մենք պետք է վախենանք նրանից և օրհնենք այն իշխանությունը, որն իր սվիններով ու բանտերով դեռևս մեղ պաշտպանում է ժողովրդական ցասումից» (տև' и «Ве.ХН», Ւին հրատ,, էջ 88— 89), Վերջին այս տողերը, ինչպես հայտնի է, «ВвХП» ժողովածուի մասին գրած հոդվածում մեջ է բերել Վ. Ւ. Լեն ինը։ 28, (Հիշեք Չիր ի կովի տխրաճոչակ գործը) — Նկատի ունի ռուս գրող Եվդենի Չիրիկովի (1864—1937) <րՀրեաներ» («ЕврСИ») պիեսը։ Պիեսում հեղինակը զարգացնում էր այն գաղափարը, թե Ռուսաստանում խոսք չի կարող լինել սոցիալական հեղափոխության մասին, քանի որ խոր են ազգային հակասությունները։ Բնորոշ էր և Չիրիկովի հետագա ուղին. 1922 թ. Սոֆիայում հրապարակել էր պամֆլետ, որտեղ հարձակվում էր ոչ միայն Հոկտեմբերյան հեղա¬ փոխության, Մ, Գորկու, ա1լԵ ամբողջ ռուս գրականության դեմ։ Պամֆլետին անդրադարձել էր «ИзВвСТИЯ»-!» (1922 Л* 48, մարտի 1), որին, անշուշտ, տեղյակ էր Չ-ը։ 29, Ռոչել երկիրն Օյլե, ինչպես ասում է 3>. Սոլոգուըը — Մեր. ժելով իրական կյանքը, Սոլոդուբը ստեղծում է անուրջների մի այ/ 597