Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/110

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

− Ատ ճատըին բնավ կարևորություն մի տաք,– կըսեր,– հերիք է որ տղան ձեոքերնուս մեջն է…

Ու կփութացներ օժիտի պատրաստությունները, որպեսզի Լևոն վերադառնալուն պես կարելի ըլլար հարսնիքը կատարել։

Եվ սակայն տիկին Անթառամ արհամարհելի թշնամի մը չէր և տակավին չէր հուսահատած այս նշանտուքը ետ ընելու մասին, միշտ իրեն գործակից ունենալով Տ. Միքիաս հայրը, որ գրեթե ամեն օր կուգար զինքը տեսնելու։

Այն օրն, որ Ռոզիկ Փարիզեն նամակ մը ստացած էր, ուզած էր կրկին երթալ տիկին Անթառամին լուր տալ և մորը հետ ընկերակցությամբ ուղղված էր Պրիսթոլ պանդոկը, բայց հոն դռնապանը ըսած էր.

− Տիկին Կոկիկյան դուրս ելած է։

− Ե՞րբ կվերադառնա։

− Հավանորեն շատ ուշ, ինքը այսպես ըսավ…

Երկու կիները իրենց այցաքարտը ձգեցին։ Բայց Ռոզիկ իրենին վրա երկտողով մը իմացուց, թե Լևոնեն նամակ ստացած է Փարիզ հասնելեն ետքը, որով իր բացակայությանը քիչ մը երկարիլը կծանուցանի։ Հետո ավելցուց, թե հետևյալ օրը կրկին պիտի գային զինքը տեսնելու։

Արդ, դռնապանը կստեր։ Տիկին Անթառամ հոն, պանդոկն էր, սակայն ինք պատվիրած էր, որ եթե հյուր գար, այդպես ըսեին։

Եվ պանդոկին մեջ առանձին չէր, Տ. Միքիաս քահանային հետ էր։ Քահանան հավատացուցած էր տիկին Անթառամի, որ եթե տղան նշանը ետ ըներ, Սմսարյանները պատրաստ էին իրենց աղջիկը տալու ութը տասը հազար ոսկի օժիտով մը, մինչ Ղուկաս էֆենտի հազիվ երեք հազար ոսկի խոստացած էր և այն ալ պարզ խոստում մը, որ հավանորեն չպիտի հարգեր, մանավանդ որ,− կըսեր քահանան,− իր առած ստույգ տեղեկությոլններուն համեմատ, Ղուկաս էֆենտի մեծ-մեծ կորուստներ ըրած էր իր գործերուն մեջ և շատ նեղ դրության մատնված էր։

− Պարզապես ձեր վրա բեռ պիտի ըլլան, տիկին Անթառամ,− ըսավ Տեր Միքիաս…− ես կկարծեի, որ այդ Ղուկաս էֆենտին հաստատ հարստություն մը անի, մինչդեռ ամբողջ ունեցածը կառավարութենեն առնելիքներ է, որոնք երբեք գանձելիք չունի։

− Ա՜խ, ինտոր այս փորձանքը գլուխնուս բերինք,− կշարունակեր Լևոնին մայրը։