«Պաշտելի նշանածս,
«Վերջապես, երեկ ամբողջ գործերս լմնցուցի շատ հաջող կերպով։ Կրնամ ըսել, որ քեզի հետ նշանվելես ի վեր բախտը տարօրինակ կերպով կժպտի կոր ինծի, ճշմարիտ մասզոթ մը եղար ինծի համար։
«Ոչ թե միայն այն գործը, որուն համար այս ճամփորդությունը ըրի, հուսացածես շատ ավելի լավ պայմաններով կատարվեցավ, այլ նույնիսկ ուրիշ մեկ քանի անակնկալ գործեր ալ կատարեցի։
«Վաղը չէ մյուս օրվան էքսպրեսով կվերադառնամ Պոլիս, հետևաբար այս նամակս ձեոքդ հասնելե երկու օր ետքը, այսինքն շաբաթ առտու ժամը 10-ին կհասնիմ Սիրքեճիի կայարանը, ուր վստահ եմ, որ պիտի գաս զիս ընդունելու, հայրիկիդ հետ։
«Չես կրնար երևակայել, թե որչափ կարոտցած եմ քեզ և թե ինչ անհուն հրճվանքով քեզ պիտի ղրկեմ թևերուս մեջ։ Երբ այս տողերս կարդաս, ես արդեն ճամփա ելած պիտի ըլլամ Փարիզեն, վազն ի վազ դեպի քեզ գալու համար։
«Տարօրինակ նամակ մը առի մայրիկես, որ զիս շատ վշտացուց։ Չեմ գիտեր, թե իմ բացակայությանս միջոցին ինչ անցեր դարձեր է մեջերնիդ, որ տեսակ մը պաղություն տիրեր է։ Նույնիսկ մայրս քեզ նկատմամբ անհաճո բաներ ըսելու չափ աոաջ գացեր էր։ Այդ գրածները այնքան ցավ պատճառեցին ինծի, որ բարկությամբ նամակը պատռեցի և նույնիսկ չուզեցի պատասխանել․ գիտեմ, որ մայրս քիչ մը ջղային է և գուցե աննշան միջադեպն մը գրգռվելով է, որ այդ նամակը գրած է։ Ինչ որ ալ ըլլա, երբ Պոլիս հասնիմ, խնդիրը կկարգադրեմ։
«Դուն, սիրելի Ռոզիկս, վստահ եղիր, որ ոչ մեկ բան կրնա ազդել մեր սիրույն վրա, մենե դուրս ուրիշներ կրնան իրարու հետ խնդիրներ ունենալ, բայց մեզի ի՞նչ փույթ, մենք իրար կսիրենք ու ասիկա բավ է մեզի, այնպես չէ՞։ Ինծի համար այս միջոցիս, աշխարհիս երեսը քենե զատ բան մը չեմ ճանչնար, ամբողջ էությունս քեզմով լեցված է…
«Երկար չեմ գրեր այս անգամ, կուզեմ բոլոր ըսելիքներս պահել շաբաթ օրվան, երբ գլուխ գլխի առանձին մնանք, քանզի, անշուշտ, մեզ քիչ մը առանձին թողնելու բարությունը պիտի ունենան՝ այսքան օրվա բաժանումե մը ետքը։
«Չեմ ուզեր խոսիլ բոլոր այն աղվոր բաներուն վրա, որոնք
