Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/202

կատարեցինք և կզարմանամ, որ տակավին թուղթը ձեզի չէ հասած, կեցեք, հիմա կհասկնաք:

Եվ զանգակը հնչեցուց:

Բարապան մը երևեցավ:

− Պարոն Տիրանը հոս կանչե,− ըսավ փոխանորդը։

Քիչ մը ետքը երիտասարդ գրագիր մը երևցավ.

− Ի՞նչ եղավ օրիորդ Ռոզիկ Կելկիթյանի վկայագիրը,- հարցուց փոխանորդը։

− Արձանագրվեցավ, և հետո պարոն Միհրանին հանձնեցի… չեմ գիտեր թե ինչ ըրավ։

− Լավ, պարոն Միհրանին ըսե, որ հոս գա։

Քիչ հետո եկավ Միհրանը, որ հայտնեց թե թուղթը ընդօրինակվելե ետքը, տրված էր պարոն Սիմոնին։ Հարկ եղավ պարոն Սիմոնը կանչել, որ պատասխանեց, թե վկայագիրը կնքվելե ետքը, մատուցված էր բարապան Սեպուհ աղային, և այսպես քննությունը առաջ տանելով, վերջապես ստուգվեցավ, որ պաշտոնաթուղթերը Կրոնական ժողովի քարտուղարին քովն են։

− Հոս կանչեցեք սա Ատոմ վարդապետը,− հրամայեց կրկին փոխանորդ հայրը։

Կրոնական Ժողովի քարտուղար Ատոմ Վարդապետը ներկայացավ փոխանորդին։

− Վարդապե՜տ,− գոչեց փոխանորդը,– ինչո՞ւ համար Ղուկաս էֆ. Կելկիթյանի վերաբերյալ վավերաթուղթերը շաբաթներն ի վեր քովդ կպահես ու տեղը չես հանձներ, շուտով գնա առ բեր:

Կրոնական Ժողովի քարտուղարը ամենայն պաղարյունով պատասխանեց.

− Անկարելի է, հայր սուրբ:

− Ինչպե՞ս անկարելի է։

− Որովհետև Տ. Միքիաս քահանան բոլոր թուղթերը առավ քովես, ըսելով, որ կատարված գործողություններուն մեջ կարգ մը թերություններ կան, որոնք հարկ է ուղղել:

− Տ. Միքիաս քահանա՞ն,− գոչեց Ղակաս էֆենտի, նստած տեղեն վեր ցատկելով։

− Այո, բուն իսկ տաներեցը,− պատասխանեց քարտուղարը։

− Ո՞րչափ ժամանակ է, որ թուղթերը առած է…