Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/302

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

թեթևցած, մինչ տիկին Թագուհի հետզհետե կսրտմտեր, իր իմացածները վերհիշելով։

Երբ Ղուկաս էֆենտի եկավ, Թագուհի իր սենյակը քաշված էր, սպասուհիին ըսելով թե անհանգիստ է։ Վաճառականը պահ մը հանգստանալե ետքը հարկ համարեց երթալ իր կինը տեսնելու։

Թագուհի չկրնալով ինքզինք զուգել, իր ներսիդին կուտակված ամբողջ դառնությունը պոռթկաց իր էրկանը երեսին։

Քսան տարվան ընտանեկան կյանքի մը հաշվեհարդարությունն էր, որ կկատարվեր։ Բոլոր մոռցված, ծածկված ու ներված ամոթալի դեպքերն ու իրողություններն էին, որոնք կրկին երևան կելլեին մեկիկ-մեկիկ և ի վերջո, հանկարծ պայթեցավ վերջին գայթակղությունը՝ Ղուկաս էֆենտիի հարաբերությունը իր քենիին հետ ամբողջ ամոթալի մանրամասնություններովը, առանց ոևէ նահանջի կամ մոռացումի կարելիության։

Շվարած, շլմորած, մտիկ ըրավ իր կնոջ բարկաճայթ խոսքերուն, գլխուն տեղացած նախատինքներուն, հետո վերջապես չկըրնալով համբերել, կամ մանավանդ ուզելով անպատկառության մը հաղթանակը տանիլ գոչեց.

− Ես ի՞նչ հանցանք ունիմ, եթե քուրդ բոզ մըն է․․․ ինք եթե պոչ չի խաղցուներ, ես ալ ետևեն չէի իյնար, ինք է մեղավորը։

Այս խոսքերը ալ ավելի գրգռեցին տիկին Թագուհին, որ կրկին սկսավ իր նախատինքներուն տարափը։

Վերջապես Ղուկաս էֆենտի, տեսնելով, որ չպիտի կրնա այս պայքարեն հաղթական դուրս ելլել, ելավ կնոջ սենյակեն, բարկությամբ վար իջավ և դուրս ելավ տունեն, առանձնությամբ քիչ մը մտքի հանդարտությունը գտնելու համար։

Երբեք մտքեն չէր կրնար անցնել թե իր քենին այսպես պիտի գար ամեն բան պատմելու իր կնոջը և այս անակնկալը սոսկալի հարվածի մը պես կիջներ իր գլխուն։

Փոսթալը,– կմտածեր ինքնիրեն,− վրեժ լուծելու համար ըրած է… Կերևա որ այս էր սպառնալիքը, հիմա կհասկնամ կոր։

Ժամերով Ղուկաս էֆենտի առանձին շրջեցավ, առանց ճաշելու, խոր մտածումի մեջ ընկղմած։ Կզգար, որ իր ընտանիքն էր, որ կքայքայվեր այս անգամ անդառնալի կերպով ու այս մտածումը սիրտը կճմլեր։

Այս էր գլխավոր մտատանջությունը…

− Եթե այս բաները իմացվին, ինչ պիտի ըսեն ամեն մարդ։