− Աղեկ ա,− գոչեց ծերուկը,− քանի որ խիղճդ չներեր, հրաժարե՛, քաշվե՛ գործին մեջեն։
− Այդ վատությունն ալ չեմ կրնար ընել։
− Ուրեմն ի՞նչ ընել որոշած ես։
− Թաղական պիտի մնամ և մինչև ետքը պիտի աշխատիմ ժամկոչը պաշտպանելու,− ըսավ Գարեգին վճռաբար։
− Բայց տղաս, դուն աղեկ գիտես, որ ես ինչ հարաբերություններ ունիմ Մարգար էֆ-ին հետ և թե չեմ ուզեր իրեն հետ ավրվիլ։
− Զարմանալի բան, դուք խնդրին մեջ բնավ բաժին չունիք, ինչո՞ւ համար ձեզի դեմ բարկանա։
− Ինո այդպես չըսեր կոր, ընդհակառակը, ըսավ, որ վշտացած է ինծի դեմ իմ պաշտոնյայիս ինծի հանդեպ բռնած թշնամական ընթացքին համար։ Նույնիսկ հասկցուց, որ գոհ պիտի մնար, եթե քեզ ճամփու դնեի։
− Դուք ի՞նչ պատասխանեցիք։
− Ըսի, որ քենե դժգոհանալու բան մը չեմ ունեցած տասը տարիե ի վեր, հետևաբար ատանկ խնդրի մը համար չեմ կրնար քենե բաժնվիլ։
− Շնորհակալ եմ,− պատասխանեց Գարեգին։
− Բայց ի փոխարեն խոստացա քեզի խորհուրդ տալ, որ կամ թաղականութենե հրաժարիս և կամ գոնե Մարգար էֆ-ի կամքը կատարես։
− Այսինքն՝ խղճիս դե՞մ գործեմ։
− Հրաժարե՛, էֆենտիմ։
− Եթե այս խնդիրը չըլլար, ձեզի հաճույք մը պատճառելու համար կհրաժարեի, բայց հիմա անկարելի է, արժանապատվությունս չներեր, որ հրաժարիմ։
− Ուրեմն կմերժե՞ս իմ խորհրդիս հետևիլ։
− Ցավոք սրտի, ուրիշ կերպ չեմ կրնար ընել։
− Այն ատեն ես ի՞նչ պատասխան պիտի տամ Մարգար էֆ-ին… ինծի շատ դժվար կացության մը մեջ կդնես կոր։
− Կցավիմ, որ ուրիշ կերպ չպիտի կրնամ վարվիլ։ Ես միշտ պատիվս ու արժանապատվությունս ամեն բանե վեր դասած եմ։
− Մյուսյու Գարեգին, դուն սա բռնած ընթացքիդ հետևանքներուն վրա չես մտածեր կոր։
− Չեմ գիտեր, թե ի՞նչ ըսել կուզեք… բայց անկեղծորեն ձեզի հայտնեմ, որ եթե այնքան կվախնաք Մարգար էֆենտիի բարկութունեն,