Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/434

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

–Մի երթար կըսեմ կոր, պետք չէ որ երթաս…

− Պատճա՞ռը…

− Պատճառ չի կա։

− Խոսք տված եմ, պետք է երթամ։

− Որո՞ւ խոսք տվիր,− գոչեց Մարգար էֆենտի։

− Գոհարիկ հանըմին, ինծի պիտի սպասե, միասին Մաննիկենց պիտի երթանք…

− Ուրիշ մը օր կերթաս։

− Վաղվան համար խոսք ըրած ենք։ Բայց ինչո՞ւ չես ուզեր կոր, որ երթամ, անիկա բացատրե…

− Քիչ մը առաջ ըսի պատճառը, պարապ տեղը ասոր անոր բերնին ծամոց կըլլանք կոր։

− Բերա երթալո՞վս։

− Հրամմեր ես, Բերա երթալովդ։

− Դուն այսօր տարօրինակ բան մը եղեր ես, խելքս չհասնիր կոր։

Եվ տիկին Սաթեն բարկությամբ ոտքի ելավ ու հեռացավ սենյակեն։

Վաճառականը թերթը ձեռքը առավ, բայց չկրցավ ընթերցումը շարունակել։

− Արդյոք ժամադրությո՞ւն մը ունի Խոսրով էֆ-ին հետ,− կմտածեր,− որ այսքան կպնդե Բերա երթալու։

Այս կասկածը իր մտատանջությունը կավելցներ։

− Սխալ ըրի,− մտածեց,− այսպես վարվելով, լավագույնն էր ձայն չհանել ու թույլ տալ, որ երթա, հետո ծածկաբար զինքը հետապնդել, այս կերպով միայն կարելի է ճշմարտությունը հասկընալ։ Այո՛, ջանանք խնդիրը անուշ տեղը կապելու… ասանկ բաներու մեջ վարպետությամբ պետք է գործել։

Վաճառականը այս խորհրդակցությունները ընելե ետքը, սպասեց, որ կինը գա, որպեսզի իր սխալը դարմանե։

Բայց տիկին Սաթեն չերևցավ և Մարգար էֆ. զայն ճաշի ատեն միայն տեսավ։

Ճաշեն հետո, երբ սենյակը առանձնացան, վաճառականը գրպանեն երեք ոսկի հանելով՝ կնոջը տվավ և ըսավ.

− Կբավե՞։

− Բավական է,− պատասխանեց կինը պաղ կերպով մը։

− Առտո՞ւն պիտի երթաս Բերա, թե կեսօրեն ետքը։