Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/572

− Միայն թե դուն ալ պետք է որ գործես, քանի որ քեզի համար է մեր ընելիքը։

− Բնական է, որ ձեռքես եկածը պիտի ընեմ։

− Արդ, թաղին մեջ ներկա առժամյա և ապօրինի Թաղ․ Խորհուրդին դեմ եղող անձեր կա՞ն։

− Շատ,− գոչեց ուսուցիչը,− գրեթե մեծամասնությունը հակառակ է, մանավանդ իմ մասիս եղած անիրավությունեն ի վեր։

− Բայց մեզի պետք եղած ծանոթ անձեր են քիչ շատ,− դիտել տվավ Պողոս էֆենտի։

− Անշուշտ, աննշան մարդոց հետ հարաբերություն չունիմ արդեն։ Բայց չեմ կրնար կոր ըմբռնել թե՝ իմ զուտ անձնական պարագաս ի՞նչպես կրնա հանրագրության մը առարկա ըլլալ։

− Դուն այդ կետը ինծի ձգե, հանրագրությունը ես պատրաստել կուտամ, դուն միայն ջանա, որ զայն ստորագրել տաս․․․ հիսուն ստորագրություն մը կրնա՞ս հավաքել։

− 500, հազար ստորագրություն,− գոչեց Թորգոմ,− բոլոր թաղը ինծի հետ է։

− Այն ատեն հաջողեցանք։ Միայն պայման մը… թաղին մեջ ոչ ոք պետք է իմանա, որ ես այս գործերուն կխառնվիմ կոր․․․ ետքը ամեն բան կխանգարվի։

− Այդ մասին վստահ եղեք։

− Ուրեմն ամեն բան կարգին է։ Դուն վաղը առտու եկուր, ես հանրագրությունը պատրաստել տված կըլլամ և իսկույն գործի կսկսինք։

Ուսուցիչը մեկնեցավ ինքն իրեն խորհելով։

− Իրավցնե ազնիվ մարդ է եղեր Պողոս էֆենտին։ Գիտնալով, որ իր պատճառավը այս փորձանքը գլխուս եկավ, կաշխատի կոր դարմանելու․․․ Ես առանձին թերևս բան մը չկրնայի ընել, բայց երբ Պողոս էֆ.-ի պես օժանդակ մը ունիմ, կարող եմ հաջողիլ, մանավանդ որ Վարչությունն իր ձեռքին մեջն է եղեր․․․

Հազիվ թե պարոն Թորգոմ մեկնած էր, վաճառականը իր սպասավորը ղրկեց և կանչել տվավ փաստաբանը։ Այս վերջինը ուշադրությամբ լսեց ամեն բան և գոչեց.

− Հիմա գործերնիս եղավ։

− Բայց հանրագրությունը դուն պիտի պատրաստես։

− Բնականաբար… հիմա, անմիջապես։