− Ուրիշները թող նախ ստորագրեն, հետո մենք կստորագրենք։
Մեկ քանիներ կհայտարարեին.
− Եղբայր, իմ գործիս չի գար Մարգար էֆենտիին հետ գեշ մարդ ըլլալ, ես հրապարակի մարդ եմ, հետո հացիս կդպչի․․․ զավակներու տեր մարդը ամեն բան մտածելու է։
Ուրիշները հանդիմանական շեշտով մը կգոչեին.
− Եղբայր, հազիվ թաղը քիչ մը հանդարտեցավ՝ նորե՞ն խնդիր հանել կուզեք կոր։
− Բայց դուք ալ կխոստովանիք, որ եղածը անիրավություն է…
− Իրավացի կամ անիրավ, եղածը եղած է, խնդիր հանելու չէ… փոխանակ այս հանրագրության աշխատելու՝ նայե, որ ուրիշ վարժարանի մը մեջ պաշտոն մը ձեռք բերես։
Ուրիշները բացեիբաց կըսեին.
− Ես համամիտ եմ Թաղ. Խորհուրդին։
− Ինչո՞ւ համար։
− Որովհետև վարժարանը բարեկարգության պետք ունի և Սուսերյանցը քենե ավելի կարող է։
Հանրագրության լուրը բնականաբար թաղին մեջ շուտով տարածվեցավ և Մարգար էֆ-ին ականջն ալ հասավ։ Ասոր անմիջական արդյունքը եղավ պայմանագրություն կնքել ընկեր Սուսերյանցի հետ և այս իրողությունը ավելի դժվարացուց պր. Թորգոմի գործը։
– Եթե քանի մը օր առաջ բերեիր, կստորագրեի,− կառարկեին հիմա,− բայց պայմանագրությունը կնքեր, լմնցուցեր են, ալ ի՞նչ օգուտ ունի մեր ընելիք բողոքը, պարապ տեղը խնդիր հարուցած պիտի ըլլանք․․․ ասանկ բանը ժամանակին կընեն, եղբայր, այսչափ օր է խելքդ ո՞ւր էր, կքնանայի՞ր կոր…
− Պայմանագրությունը ի՞նչ նշանակություն ունի,– կպատասխաներ Թորգոմ,− Թաղ. Խորհուրդը իյնալուն պես իր կնքած պայմանն ալ ջուրը կիյնա։
− Կկարծե՞ս որ այս հանրագրության վրա Թաղ. Խորհուրդը պաշտոնանկ պիտի ընեն։
− Ինչո՛ւ չէ, Վարչությունը մեր կողմն է։
− Պարապ խոսք մի ըներ… երա՞զ կտեսնես կոր։
Շաբաթ մը աշխատելե ետքը՝ ուսուցիչը վերջապես հաջողած