Ընթացի՛ր դու, մա՛րդ, անդադար, որ ոչինչ քեզ երազ չթվա

[ 217 ]

XL

Ընթացի՛ր դու, մա՛րդ, անդադար, որ ոչինչ քեզ

երազ չթվա,

Որ լինես անվախճան ու հար — ու ոչինչ քեզ

երազ չթվա,

Որ զգաս, շոշափես դու կյանքը՝ մշտահո՛սը դու

այդպիսով—

Եվ դառնա աշխարհը՝ աշխարհ — ու ոչինչ քեզ

երազ չթվա։