Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Թե արևը այրում ու կիզում է — նա ասում է՝ ու՞ր է իմ կամքը
[ 214 ]
Թե արևը այրում ու կիզում է— նա ասում է՝ ու՞ր է
իմ կամքը.
Ամեն ինչ անհաստատ ու հոսուն է. նա ասում է՝
ու՞ր է իմ կամքը․
Օ, գիտե՛ս դու աշխարհի լեզուն և գիտես, որ կամքդ
այդ լեզուն է,—
Իսկ հիմարը դեռ ափսոսում է. նա ասում է՝ ո՞ւր է
իմ կամքը։
|
|
