Կատուն ու մուկը
ԿԱՏՈՒՆ ՈՒ ՄՈՒԿԸ
«Ընկել եմ ձեռըդ՝ դե ուտում ես, կե՛ր,
Էլ ի՞նչ ես խառնում իմ դառը ցավեր։
Գիտեմ, որ իմ վերջս էսօր հասել ա,
Խեղճ ձագս իր բնումն անտեր պետք է մնա»։
Ասեց մեկ խեղճ մուկն անիրավ կատվին,
Որ չանգել նրան դրել էր առաջին։
«Մկամ ուտիլս ա մենակ իմ ուզածն»,
Պատասխան տվեց կատուն չարացած։
«Ամեն մեկ ձենդ, էդ քաղցր ծվծվալդ
Որ անկաջս ընկնում, ու էդ թուլանալդ
Տեսնելիս՝ սիրտս էնպես ա ցնծում,
Հենց իմանում եմ, նո՛ր կյանք եմ ստանում»։―
Անգութ անիրավ իսանի սրտին
Ուրախություն է տանջիլն ընկերին։―