Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
|
|
|
Մարում է հոգիս, քո՜ւյր, քո աչքերում ու մեռնում է նա
Եղիշե Չարենց
|
|
Մարում է հոգիս, քո՜ւյր, քո աչքերում ու մեռնում է նա
Մարում է հոգիս, քո՜ւյր, քո աչքերում ու մեռնում է նա:
Մթնում է ահա քո կապույտ հեռուն — ու մեռնում է նա:
Մեռա՜ծ, մարած աստղ՝ նա ինչո՞ւ ընկավ երկինքները քո.
Նա ինչո՞ւ վառվեց երկրի խավարում — ու մեռնում է նա:
Շողի պես վերջին, աստղոտ երկնքից ընկած շողի պես`
Աչքերիդ վճիտ ցո՜ղն է համբուրում — ու մեռնում է նա...
|
|
