Պրինցեսա մահ
Արտաքին տեսք
Պրինցեսա մահ
Նվարդին ու Գոհարին
Սպիտակ վարդեր կան շրթերի վրա քո,
Աչքերիդ լճի մեջ — մոռացման թերթեր:
Հավիտյան հանգել է աչքերիդ կրակը
Ու բացվել են տեղը սպիտակ վարդեր:
Դու խաղաղ նիրհել ես, հավիտյան լռել ես
Եվ այնպե՛ս է քաղցր լռությունը քո,
Որ մի պահ մարել եմ առաջվա հրերս
Ու խմում եմ նիրհդ` լուսավոր ու գոհ:
Ախ, կարծես թե սիրտս քեզ դարե՛ր սիրել է
Ու գտել է լույսդ դագաղում հիմա.
Քո գունատ աչքերը, քո մաքո՛ւր աչքերը
Իմ հոգին գերել են, օ, պրինցեսա Մահ...
Եվ ահա թեքվել եմ ու դողդոջ շրթերս
Համբուրում են կարծր քո ճակատը սառ —
Համբույրով տալիս եմ կարոտի վարդերս՝
Քո լուսե հուշի հետ մոռացմա՜նը տար...
1921