«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/68»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{բաց տող}}
* *
<center>* * *</center>
<br />Գեռ անհիշելի ՎաՂ մանկութ յունից Անհայտ ըզձերով թռչում էի վեր. Միաժամանակ քարշում էին ինձ Դեպի ստորև ախտավոր կրքեր։

<br />5 Հնազանդվեցի մոլություններիս.

<br />Ոչ ոք էլ նրանց մասին շրխորհեց, Իսկ կյանքը գրկեց և, փաղաքշելով, Հեշտասիրությամբ սիրտս տոգորեց։
<br />Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից
<br />Սակայն ի"նչ է նա, ինձ ոչ ոք չասաց, 10 Մեզ ի՛՛նչ է տայիս կամ ո՛ւր է տանում ,
<br />Անհայտ ըղձերով թռչում էի վեր,
<br />Որ, մեկը միամիտ, իսկ մյուսն ստիպված, Անվերջ սիրելով կյանք են անվանում։
<br />Միաժամանակ քարշում էին ինձ
<br />Եվ ես, անգիտա՛կ նրա խորհրդին, Անձնատուր եղա բոլոր ուժերով, 15 Մինչև որ հասա ինձ խարող կետին, Մինչև որ տեսա հոգնած աչքերով»—
<br />Դեպի ստորև ախտավոր կրքեր։
<br />Վարգերով ծածկած կորստյան անդունդ, Քաղցրավենիքով պատած մահադեղ. Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ, 20 Եվ օրապակաս ընկղմում այնտեղ.
<br />
<br />Մեռելի վրա բարձրաձայն սգում, Վաղաժամ մահ են ողբում անդադար, Տեսնում, շոշափում, բայց գեռ չեն զգում, Եվ դարձյալ շուտով մեռնելու համար.»*
<br />Հնազանդվեցի մոլություններիս.
<br />25 Ա՜Խ. ո րքան շատ են ճանապարհները, Օր մեզ տանում են դեպի գերեզման, Եվ ինչպես մոլի մեր թարմ ուժերը Մենք սպառում ենք ձեռքով սեփական.»*
<br />Ոչ ոք էլ նրանց մասին չըխորհեց,
<br />Իսկ կյանքը գրկեց և, փաղաքշելով,
<br />Հեշտասիրությամբ սիրտս տոգորեց։
<br />
<br />Սակայն ի՞նչ է նա, ինձ ոչ ոք չասաց,
<br />Մեզ ի՞նչ է տալիս կամ ո՞ւր է տանում,
<br />Որ, մեկը միամիտ, իսկ մյուսն ստիպված,
<br />Անվերջ սիրելով կյանք են անվանում։
<br />
<br />Եվ ես, անգիտակ նրա խորհրդին,
<br />Անձնատուր եղա բոլոր ուժերով,
<br />Մինչև որ հասա ինձ խաբող կետին,
<br />Մինչև որ տեսա հոգնած աչքերով.—
<br />
<br />Վարդերով ծածկած կորստյան անդունդ,
<br />Քաղցրավենիքով պատած մահադեղ.
<br />Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ,
<br />Եվ օրապակաս ընկղմում այնտեղ.
<br />
<br />Մեռելի վրա բարձրաձայն սգում,
<br />Վաղաժամ մահ են ողբում անդադար,
<br />Տեսնում, շոշափում, բայց դեռ չեն զգում,
<br />Եվ դարձյալ շուտով մեռնելու համար...
<br />
<br />Ա՜խ ո՜րքան շատ են ճանապարհները,
<br />Օր մեզ տանում են դեպի գերեզման,
<br />Եվ ինչպես մոլի մեր թարմ ուժերը
<br />Մենք սպառում ենք ձեռքով սեփական...
Ստորագիր (չի ներառվում)Ստորագիր (չի ներառվում)
Տող 1. Տող 1.

<references/>

02:58, 21 Մարտի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է



* * *



Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից
Անհայտ ըղձերով թռչում էի վեր,
Միաժամանակ քարշում էին ինձ
Դեպի ստորև ախտավոր կրքեր։

Հնազանդվեցի մոլություններիս.
Ոչ ոք էլ նրանց մասին չըխորհեց,
Իսկ կյանքը գրկեց և, փաղաքշելով,
Հեշտասիրությամբ սիրտս տոգորեց։

Սակայն ի՞նչ է նա, ինձ ոչ ոք չասաց,
Մեզ ի՞նչ է տալիս կամ ո՞ւր է տանում,
Որ, մեկը միամիտ, իսկ մյուսն ստիպված,
Անվերջ սիրելով կյանք են անվանում։

Եվ ես, անգիտակ նրա խորհրդին,
Անձնատուր եղա բոլոր ուժերով,
Մինչև որ հասա ինձ խաբող կետին,
Մինչև որ տեսա հոգնած աչքերով.—

Վարդերով ծածկած կորստյան անդունդ,
Քաղցրավենիքով պատած մահադեղ.
Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ,
Եվ օրապակաս ընկղմում այնտեղ.

Մեռելի վրա բարձրաձայն սգում,
Վաղաժամ մահ են ողբում անդադար,
Տեսնում, շոշափում, բայց դեռ չեն զգում,
Եվ դարձյալ շուտով մեռնելու համար...

Ա՜խ ո՜րքան շատ են ճանապարհները,
Օր մեզ տանում են դեպի գերեզման,
Եվ ինչպես մոլի մեր թարմ ուժերը
Մենք սպառում ենք ձեռքով սեփական...