«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/36»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
(Տարբերություն չկա)

20:01, 12 Ապրիլի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված չէ

Օդը բուրմունք է ծաղկանց* Հովիվ Ալեքն աչն սարերում է մեծացել, միշտ ոչխարում։ Յուր սիրեյի շների հետ Ղեպի լանջերն խոտավետ Ամեն աստծու առավոտ 90 Ոչխարը տանում է արոտ. Ւրիկներր մութն բնկնելիս Բե բում, ուրթումն արխաչ տալիս, նստում իրանց պարզ վրանում Ու ղովտիցր շհուն հանում, Ածում, կան չում, զվարճանում, Մինչ հոգնում է, քունր տանում։ նա բարի է, խոնարհ և հեզ, Ւրան անմեղ դառների պես, Ո այց ե. ■. ահա այսօո 100 Հրացս՚նն առավ ու գնաց, որ Ղաչաղ թուրքին անե հարցում— ե՛՞ն չ է շինում այդ սարերում։ VI Վերջալույսի վառ շողերր Կանաչ լերանց այն կողերր Ոսկեզօծել են, և կիզում, Ո արի գիշերն են ասում։ Այս ժամերին այն սարերում, Երբ տավարը կիթ են բերում ձ֊արայ հրոց է միշտ լինում. 110 Սակայն այսօր թուրքի բինում, Որ մարդկանցից էլ դատարկ է, Ուրիշ աղմուկ, աղաղակ է. Շուն չէ հաչում, կով բառանչում, Կանայքն են միայն «հարա յ» կանչում։ 30