Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/43

— Սիրելի Մեհրի, չէ , ամեն երկրռւմ Մարդիկ այսպիսի նեղություն չեն կրում. Այս ի՞նչ երկիր է. տեր չրկա կարգին, Ամեն ավազակ տեր է մեր գւխին... Դողաւով մնում է մարդ ամեն վայրկյան, Թե ահա իսկույն, ուր որ են, կրգան, Կնոջ ս տանից կառնեն֊կրտանեն, Որդիս կըխլեն կամ ինձ կրսպանեն... Հալալ հաց չունենք թուրքիցն անկշտում, 10 Ղառն աշխատ ում ենք ու դատարկ նստում. 9՝ետինր ձգած սերմը չենք վերցնում... Այս ընչի՞ կյանք է, ղե՛ քեղ եմ հարցնում։ — Ես գիտեմ, Մհե, ինձ ո ւր ես ասում, Այսպես կ, հոգիս, ղուն ի՞նչ ես ուզում... — Մեզանից հեռու, ասում են, որ մի Աշխարհք կա, Մեհրի, բարեկարգ ուլի. Այնտեղ չէ իշխում գազանի կիրքր, Այնտեղ չէ հարգվում կեղծավոր դիրքր» Եվ մարդիկ այնտեղ իրար հետ սիրով 20 Ապրում են հանգիստ, թուրքից ապահով. Իսկ փողըն այնտեղ հողի պես լի է, Ես էլ կըգնամ, շատ կարելի է... — 0 , այս ցավերիցն ես ղուն հեռանում, Ապա ե՞ս, Մհե, ինձ ի՞նչ ես անում... — Քեզ... քեզ կրհանձնեմ տիրոջ խնամքին, 37