«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/141»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Դուք էլ քրնեցեք, սևորա՜ կ աչքեր, Ցերեկս անցել է, գիշեր է, գիշեր...»
Դուք էլ քրնեցեք, սևորա՜ կ աչքեր, Ցերեկս անցել է, գիշեր է, գիշեր...»
— Ոչինչ, կոկիկ է։ Խոսելով անկեղծ՝
— Ոչինչ, կոկիկ է։ Խոսելով անկեղծ՝
Դուք վատ չեք գըրում, սլա րոն բանաստեղծ Ամեն մի տողում տասն են վանկերը, Բայց ինձ աղքատ են թրվում հանդերը։ Հապա մի տրվեք, ուղղեմ ես հիմա, Տեսեք՝ թե որքան սահուն դուրս կրգա։ 210 Ուղղում եմ ես միշտ մեր ս/ոետներին, էսսլես եմ պոետ շինել բոլորին։
Դուք վատ չեք գըրում, սլա րոն բանաստեղծ Ամեն մի տողում տասն են վանկերը, Բայց ինձ աղքատ են թրվում հանդերը։ Հապա մի տրվեք, ուղղեմ ես հիմա, Տեսեք՝ թե որքան սահուն դուրս կրգա։ 210 Ուղղում եմ ես միշտ մեր ս/ոետներին, էսսլես եմ պոետ շինել բոլորին։
«Սևորա կ աչքեր, սևորա կ աչքեր. Հալածում եք ինձ դուք ինչպես քակքեր...»
«Սևորա կ աչքեր, սևորա կ աչքեր. Հալածում եք ինձ դուք ինչպես քակքեր...»
Ես իսկույն ինչպես հալ ածված քաջքից՝ Փախա խրմբագրից ու իրեն աչքից, Երգերրս ուղիղ տարա տրպարան. Դուրս եկավ էսպես մի նոր երգարան։
Ես իսկույն ինչպես հալ ածված քաջքից՝ Փախա խրմբագրից ու իրեն աչքից, Երգերրս ուղիղ տարա տրպարան. Դուրս եկավ էսպես մի նոր երգարան։
Այնժամ մ բարակող մի թունդ պուբլիցիստ Հայտնի քրննադատ, բազմագետ ու խիստ, 220 Աաստիկ վրրդովված, անաչառ հոգով Ծաղրի առավ ինձ իրեն «ակնարկով»։
Այնժամ մ բարակող մի թունդ պուբլիցիստ Հայտնի քրննադատ, բազմագետ ու խիստ, 220 Աաստիկ վրրդովված, անաչառ հոգով Ծաղրի առավ ինձ իրեն «ակնարկով»։
— Ես դեմ եմ, ասավ, բանաստեղծության, Զրղվեցնում է ինձ էդ երգի Մուսան։
— Ես դեմ եմ, ասավ, բանաստեղծության, Զրղվեցնում է ինձ էդ երգի Մուսան։
Ո՛չ մրտքեր են պետք, ո չ ձիրք և. ոչ խելք,— Բառեր ու հանգեր — և ահա քեզ երգ։ Հենց նոր դուրս եկած էս խակ տբղան էլ Գրլխից էս տեսակ բաներ է հանել։ Ուրի շ բան էին հին պոետներր... նրրանք էլ մեռան, տարան հետները 230 Տ ա ղան դ ու երգեր, ամե ն, ամեն բան
Ո՛չ մրտքեր են պետք, ո չ ձիրք և. ոչ խելք,— Բառեր ու հանգեր — և ահա քեզ երգ։ Հենց նոր դուրս եկած էս խակ տբղան էլ Գրլխից էս տեսակ բաներ է հանել։ Ուրի շ բան էին հին պոետներր... նրրանք էլ մեռան, տարան հետները 230 Տ ա ղան դ ու երգեր, ամե ն, ամեն բան
Մրտավ նբրանց հետ խավար գերեզման... Դարձավ անապատ... էլ ո՛վ է մ՛ընում... էլ ուրիշ պոետ մենք չենք րնգունոլմ...
Մրտավ նբրանց հետ խավար գերեզման... Դարձավ անապատ... էլ ո՛վ է մ՛ընում... էլ ուրիշ պոետ մենք չենք րնգունոլմ...

20:31, 12 Ապրիլի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված չէ

Դուք էլ քրնեցեք, սևորա՜ կ աչքեր, Ցերեկս անցել է, գիշեր է, գիշեր...» — Ոչինչ, կոկիկ է։ Խոսելով անկեղծ՝ Դուք վատ չեք գըրում, սլա րոն բանաստեղծ Ամեն մի տողում տասն են վանկերը, Բայց ինձ աղքատ են թրվում հանդերը։ Հապա մի տրվեք, ուղղեմ ես հիմա, Տեսեք՝ թե որքան սահուն դուրս կրգա։ 210 Ուղղում եմ ես միշտ մեր ս/ոետներին, էսսլես եմ պոետ շինել բոլորին։ «Սևորա կ աչքեր, սևորա կ աչքեր. Հալածում եք ինձ դուք ինչպես քակքեր...» Ես իսկույն ինչպես հալ ածված քաջքից՝ Փախա խրմբագրից ու իրեն աչքից, Երգերրս ուղիղ տարա տրպարան. Դուրս եկավ էսպես մի նոր երգարան։ Այնժամ մ բարակող մի թունդ պուբլիցիստ Հայտնի քրննադատ, բազմագետ ու խիստ, 220 Աաստիկ վրրդովված, անաչառ հոգով Ծաղրի առավ ինձ իրեն «ակնարկով»։ — Ես դեմ եմ, ասավ, բանաստեղծության, Զրղվեցնում է ինձ էդ երգի Մուսան։ Ո՛չ մրտքեր են պետք, ո չ ձիրք և. ոչ խելք,— Բառեր ու հանգեր — և ահա քեզ երգ։ Հենց նոր դուրս եկած էս խակ տբղան էլ Գրլխից էս տեսակ բաներ է հանել։ Ուրի շ բան էին հին պոետներր... նրրանք էլ մեռան, տարան հետները 230 Տ ա ղան դ ու երգեր, ամե ն, ամեն բան Մրտավ նբրանց հետ խավար գերեզման... Դարձավ անապատ... էլ ո՛վ է մ՛ընում... էլ ուրիշ պոետ մենք չենք րնգունոլմ...