Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/433

300 Այնքան արիր, սաւ սնի պես, Որ գըրեցի մեծիս պ-։ ոսավ, նա էլ կո՛րի, կո՛րի, ւրյ՚սվ, Մենք ենք տալիս քեզ փող ու վարձ, Դու, Մուզայի խելքով ընկած, Վեր ես կենում մեր դեմ խոսում. Այդպես պիսեր մենք >. ուզում։ Աակայն աստված մեծ է դո,թով. Հայտնի կանտոր ընկա շուտող, Լավ էր, ասի, այսուհետև 310 Կապրեմ ազատ, դործըս թեթև։ Հետըս եկար մրտար կանտոր, Գործերս արիր խ առն ուփ ընթոր, Քո երեսից հենց մյուս տարին Իմ ւղաշտոնից ինձ դուրս արին։ Կըրկին եղա ես խայտառակ, Համ էլ ընկա պարտքերի տակ։ Հո պոետի պարտքն էլ գիտես. Այդ լոկ պարտք չի ուրիշի պես, Այլ ազգային մի մեծ առակ, 320 Վեճ ու վըճիռ ծանր ու բարակ։ — Ո՞ր մեկն ասեմ, ո՞րը թողնեմ* Երբոր տեսան շընոըհք չունեմ, Այնուհետև քանի անգամ Ծանոթ, ընկեր, լավ բարեկամ — Տերտերության տըվին խորհուրդ* — Ա՛յ քեզ մեծ ժամ, լավ ժողովուրդ, Փարթամ քելեխ, հարգ, մեծարանք, Հարստություն, հանգիստ— հեշտ կյ՚ւ*%ք***– Իսկ ես անփորձ, անխելք, հիմար, 330 Ողջ մերժեցի լոկ քեզ համար, Պատրաստ կւսնքից, բախտից փախած, ՚՛՝ււնձանակի թեփշին թողած, Քնարն առա, Պոե տ ղառա, 423