«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/590»–ի խմբագրումների տարբերություն
Pywikibot touch edit |
|
(Տարբերություն չկա)
|
19:46, 9 Օգոստոսի 2018-ի տարբերակ
— Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,— ընդհատեց տվողը։
— Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկավարի կարթամ է՛,— հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թամասուկավարի կարդալ։
Թուրքաքամակ դսեղեցի[1] Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է.
— Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։
Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում.
— Ի՞նչ ես ուզում, այ տղա։
— Քե՛զ հետ չեմ, աղա։
— Բա ո՞ւմ հետ ես։
— Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում.
— Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։
— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով.
— Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։
Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ իմանում— այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ Գյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.
- ↑ Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։