«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/171»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Շատ խրատեց տերտերը. Խրատեցին մեծերը, Խրատելով էլ կրկին Տարան տվին Կարոյին։ Գնաց Մարոն, բայց դարձյալ
{{Poemx||<poem>Շատ խրատեց տերտերը,
Խրատեցին մեծերը,
Խրատելով էլ կրկին
Տարան տվին Կարոյին։
Գնաց Մարոն, բայց դարձյալ
{{տող|120}}Չուզեց նրա մոտ մնալ,
120 Չուզեց նրա մոտ մնալ, Որ ծեծում էր անխնա, Թե միշտ իր ան մոտ մնա.,. Չուզեց Մարոն, և թաքուն Փախչում, գալիս էր հոր տուն. Այնտեղ էլ հայրն էր ծեծում, Մայրն էր թքում անիծում, Որ գնա փեսի մոտ կրկին, Սիրե նրան, ինչպես կին։ Մ արոն սկսում էր լալ,—
Որ ծեծում էր անխնա,
130 «Ես նրա մոտ չեմ գնալ… Ես սիրում եմ մ այրիկին, Ես չեմ ուզում լինել կին))։
Թե միշտ իր ան մոտ մնա...
VII
Չուզեց Մարոն, և թաքուն
Մի օր էլ հայրր բարկացած Ծեծեց նրան և ասաց. «Դուրս իմ տանից, սևերես, Ետ չընայես դեպի մեզ, էլ չըմտնես իմ տունս, Մրոտեցիր անունս,..))։ Լալով, ծածկած յուր դեմքը 140 Թողեց Մ արոն հոր շեմքը. Ուրիշ մարդ էլ, ով տեսավ, «Աղջիկ, ամոթ քեզ, ասավ, Լավ է մեռնելդ ապրելուց, Որ փախել ես քո մարդուց))։
Փախչում, գալիս էր հոր տուն.
Այնտեղ էլ հայրն էր ծեծում,
Մայրն էր թքում անիծում,
Որ գնա փեսի մոտ կրկին,
Սիրե նրան, ինչպես կին։
Մարոն սկսում էր լալ,—
{{տող|130}}«Ես նրա մոտ չեմ գնալ…
Ես սիրում եմ մայրիկին,
Ես չեմ ուզում լինել կին»։</poem>|}}

{{Կենտրոն|VII}}

{{Poemx||<poem>Մի օր էլ հայրր բարկացած
Ծեծեց նրան և ասաց.
«Դուրս իմ տանից, սևերես,
Ետ չընայես դեպի մեզ,
էլ չըմտնես իմ տունս,
Մրոտեցիր անունս...»։
Լալով, ծածկած յուր դեմքը
{{տող|140}}Թողեց Մարոն հոր շեմքը.
Ուրիշ մարդ էլ, ով տեսավ,
«Աղջիկ, ամոթ քեզ, ասավ,
Լավ է մեռնելդ ապրելուց,
Որ փախել ես քո մարդուց»։</poem>|}}

12:35, 5 Մարտի 2019-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է

Շատ խրատեց տերտերը,
Խրատեցին մեծերը,
Խրատելով էլ կրկին
Տարան տվին Կարոյին։
Գնաց Մարոն, բայց դարձյալ
120 Չուզեց նրա մոտ մնալ,
Որ ծեծում էր անխնա,
Թե միշտ իր ան մոտ մնա...
Չուզեց Մարոն, և թաքուն
Փախչում, գալիս էր հոր տուն.
Այնտեղ էլ հայրն էր ծեծում,
Մայրն էր թքում անիծում,
Որ գնա փեսի մոտ կրկին,
Սիրե նրան, ինչպես կին։
Մարոն սկսում էր լալ,—
130 «Ես նրա մոտ չեմ գնալ…
Ես սիրում եմ մայրիկին,
Ես չեմ ուզում լինել կին»։


VII

Մի օր էլ հայրր բարկացած
Ծեծեց նրան և ասաց.
«Դուրս իմ տանից, սևերես,
Ետ չընայես դեպի մեզ,
էլ չըմտնես իմ տունս,
Մրոտեցիր անունս...»։
Լալով, ծածկած յուր դեմքը
140 Թողեց Մարոն հոր շեմքը.
Ուրիշ մարդ էլ, ով տեսավ,
«Աղջիկ, ամոթ քեզ, ասավ,
Լավ է մեռնելդ ապրելուց,
Որ փախել ես քո մարդուց»։