«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/182»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Զուռնա են ածում, թմբուկ են զարկում…
{{Poemx||<poem>Զուռնա են ածում, թմբուկ են զարկում…
Այսպիսի դեպքեր շատ են պատահած,
Այսպիսի դեպքեր շատ են պատահած,
{{տող|150}}Նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմած...
{{տող|150}}Նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմած...
Տող 11. Տող 11.
Երևակայությունը գրգռեցին իսպառ:-
Երևակայությունը գրգռեցին իսպառ:-
Ահա պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
Ահա պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
{{տող|160}}Անհեթեթ շարքով, խառբն և անկարգ,
{{տող|160}}Անհեթեթ շարքով, խառըն և անկարգ,
Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց
Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց
Երևացին և-անցնում են կամաց։
Երևացին և-անցնում են կամաց։
Տող 18. Տող 18.
Եվ առողջ կուրծքը լեռնական մարդու
Եվ առողջ կուրծքը լեռնական մարդու
Ալեկոծում է կասկած ահարկու.
Ալեկոծում է կասկած ահարկու.
Այլև ինչ կասկած,-նա հավատում է.
Այլև ինչ կասկած,-նա հավատում է.</poem>|}}


{{Կենտրոն|VII}} «Ո՞վ է հող թափում այս բուխուրակից... Վա՜հ... այն ո՞վ է... երդըկից
{{Կենտրոն|VII}}
{{Poemx||<poem>
«Ո՞վ է հող թափում այս բուխուրակից...
Վա՜հ... այն ո՞վ է... երդըկից
{{տող|170}} Դիվական ծիծաղն երեսին նայում...
{{տող|170}}Դիվական ծիծաղն երեսին նայում...
Պլըզած աչքերն ի՜նչպես են փայլում...
Պլըզած աչքերն ի՜նչպես են փայլում...
Թե աստղեր էին, որ պսպըղացին...
Թե աստղեր էին, որ պսպըղացին...
Տող 31. Տող 34.
Բայց ինչպես եղավ, ազազիլ Զորին
Բայց ինչպես եղավ, ազազիլ Զորին
Չըպատառոտեց անժամ եկվորին...
Չըպատառոտեց անժամ եկվորին...
{{տող|180}} Այս ի՞նչպես եկավ... չէ՛, սա ով որ է,
{{տող|180}}Այս ի՞նչպես եկավ... չէ՛, սա ով որ է,</poem>|}}

Ընթացիկ տարբերակը 07:39, 18 Մարտի 2019-ի դրությամբ

Այս էջը հաստատված է

Զուռնա են ածում, թմբուկ են զարկում…
Այսպիսի դեպքեր շատ են պատահած,
150 Նույնիսկ Սաքոյին քանի՜սն են պատմած...
Եվ հիշողությունն օրերից անցած
Ետ կանչեց ձայներ վաղուց մոռացած,
Ձայներ ահալի, տխուր պատմության,
Չար ոգիների գործած չարության։
Տատի խոսքերը նրա ականջին
Ուրվաձայն, երկչոտ հնչեցին կրկին.
Հնչեցին երկար, մինչև նրա վառ
Երևակայությունը գրգռեցին իսպառ:-
Ահա պատկերներ, տգեղ, այլանդակ,
160 Անհեթեթ շարքով, խառըն և անկարգ,
Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց
Երևացին և-անցնում են կամաց։
Աչքերը միայն կրակին հառած
Ծանըր է շնչում Սաքոն ահառած,
Եվ առողջ կուրծքը լեռնական մարդու
Ալեկոծում է կասկած ահարկու.
Այլև ինչ կասկած,-նա հավատում է.


VII

«Ո՞վ է հող թափում այս բուխուրակից...
Վա՜հ... այն ո՞վ է... երդըկից
170 Դիվական ծիծաղն երեսին նայում...
Պլըզած աչքերն ի՜նչպես են փայլում...
Թե աստղեր էին, որ պսպըղացին...
Չէ՛, աչքեր էին... ա՛յ, ծիծաղեցին...
Ի՞նչ ոտնաձայն էր, որ կտրովըն եկավ...
Թեթև քայլերով դռանը մոտեցավ...
Ո՞վ պետք է լինի... Ինչո՞ւ չէ խոսում...
Այսպես տարաժամ ի՞նչ բան է ուզում...
Բայց ինչպես եղավ, ազազիլ Զորին
Չըպատառոտեց անժամ եկվորին...
180 Այս ի՞նչպես եկավ... չէ՛, սա ով որ է,