«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/430»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (2) oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>Իմ անունով կուսակցություն,
Իմ անունով կուսակցություն, Աջահ ամ բույր միշտ բերեին, Ջեռս ու փեշերս հ ամ բուրեին։ Ահա այսպես բան լիներ մարդ, Գն ար ապրեր լի ու հանդարտ։ 200 Կամ սնգուրված մի ճոխ հիմարՒ Որ ապրում է լոկ իր համար, Ուտում ֊քրնում, ելնում ֊ուտում, էի՜, գո՜հ, ինչպես աղբակույտում Հանգիստ ապրող որղը պարարտ։ Կըլինեի հարգի մի մարդ, Նույնիսկ եթե գլուխս այնժամ Դատարկ լիներ հազար անգամ, Քան թե հիմա իմ գըրպանը։ Ահա կյանքում այս է բանը* 210 Թե չէ՝ լինել ի ծնե գերի Մ երկ Մ ուզայի ու երգերի, Որղիք ու կին Թողած բախտին^ Մերձավորի ծաղր ու ծանակ, Ուժից րնկնեչ անժամանակ, Թե պոետ եմ… օ՜, ո՛չ, Մուզա՛*. Մի անարդար պատիժ է սա, Մի բախտ է սև, Ախ տ ա կներև*.. 220 Եվ ինձ մոտիկ
Աջահամբույր միշտ բերեին,
Փորձված մարդիկ Դեռ շատ վաղուց նկատեցին֊ Կըռիվ արին, խըրատեցին, Թե աշխարհքին մրտիկ արա, Շատն էլ խնդաց խելքիս վրա…
Ձեռս ու փեշերս համբուրեին։
Իսկ ես, ա՜խ, ես, Միշտ խենթ այսպես֊ Գիշեր֊ցերեկ թերթում գրքեր, Շինում էի դատարկ երգեր,
Ահա այսպես բան լիներ մարդ,
Գնար ապրեր լի ու հանդարտ։
{{տող|200}}Կամ սնգուրված մի ճոխ հիմար,
Որ ապրում է լոկ իր համար,
Ուտում-քընում, ելնում-ուտում,
էի՜, գո՜հ, ինչպես աղբակույտում
Հանգիստ ապրող որդը պարարտ։
Կըլինեի հարգի մի մարդ,
Նույնիսկ եթե գլուխս այնժամ
Դատարկ լիներ հազար անգամ,
Քան թե հիմա իմ գըրպանը։
Ահա կյանքում այս է բանը.
{{տող|210}}Թե չէ՝ լինել ի ծնե գերի
Մերկ Մուզայի ու երգերի,
Որդիք ու կին
Թողած բախտին,
Մերձավորի ծաղր ու ծանակ,
Ուժից ընկնել անժամանակ,
Թե պոետ եմ... օ՜, ո՛չ, Մուզա՛,
Մի անարդար պատիժ է սա,
Մի բախտ է սև,
Ախտ ակներև...
{{տող|220}}Եվ ինձ մոտիկ
Փորձված մարդիկ
Դեռ շատ վաղուց նկատեցին-
Կըռիվ արին, խըրատեցին,
Թե աշխարհքին մրտիկ արա,
Շատն էլ խնդաց խելքիս վրա...
Իսկ ես, ա՜խ, ես,
Միշտ խենթ այսպես,
Գիշեր-ցերեկ թերթում գրքեր,
Շինում էի դատարկ երգեր,
</poem>|}}

11:59, 19 Ապրիլի 2019-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է

Իմ անունով կուսակցություն,
Աջահամբույր միշտ բերեին,
Ձեռս ու փեշերս համբուրեին։
Ահա այսպես բան լիներ մարդ,
Գնար ապրեր լի ու հանդարտ։
200 Կամ սնգուրված մի ճոխ հիմար,
Որ ապրում է լոկ իր համար,
Ուտում-քընում, ելնում-ուտում,
էի՜, գո՜հ, ինչպես աղբակույտում
Հանգիստ ապրող որդը պարարտ։
Կըլինեի հարգի մի մարդ,
Նույնիսկ եթե գլուխս այնժամ
Դատարկ լիներ հազար անգամ,
Քան թե հիմա իմ գըրպանը։
Ահա կյանքում այս է բանը.
210 Թե չէ՝ լինել ի ծնե գերի
Մերկ Մուզայի ու երգերի,
Որդիք ու կին
Թողած բախտին,
Մերձավորի ծաղր ու ծանակ,
Ուժից ընկնել անժամանակ,
Թե պոետ եմ... օ՜, ո՛չ, Մուզա՛,
Մի անարդար պատիժ է սա,
Մի բախտ է սև,
Ախտ ակներև...
220 Եվ ինձ մոտիկ
Փորձված մարդիկ
Դեռ շատ վաղուց նկատեցին-
Կըռիվ արին, խըրատեցին,
Թե աշխարհքին մրտիկ արա,
Շատն էլ խնդաց խելքիս վրա...
Իսկ ես, ա՜խ, ես,
Միշտ խենթ այսպես,
Գիշեր-ցերեկ թերթում գրքեր,
Շինում էի դատարկ երգեր,