«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/416»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … (2) oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Կենտրոն|<XI>}}
^1>

է՜, վաղուց լռած ծիծաղի նման
է՜, վաղուց լռած ծիծաղի նման
Անց է կացել նա
Անց է կացել նա-
էլ ոչ ոք չի հարցնում նրա մասին,
էլ ոչ ոք չի հարցնում նրա մասին,
Ես էլ իմ մտքում պատկերն եմ խառնել։
Ես էլ իմ մտքում պատկերն եմ խառնել։
Եվ այժմ, երբոր նրանից խոսում,
Եվ այժմ, երբոր նրանից խոսում,
Թվում է, թե մի հեքիաթ եմ ասում,
Թվում է, թե մի հեքիաթ եմ ասում,
Վաղուցվա հեքիաթ <^…^> ու հին,
Վաղուցվա հեքիաթ <...> ու հին,
Եվ խառնվում է զարմ անքն իմ վշտին,
Եվ խառնվում է զարմանքն իմ վշտին,
[Թե ինչպես կյանքր սուտ է ու չնչին)։
[Թե ինչպես կյանքը սուտ է ու չնչին]։
{{տող|10}}Իսկ մի օր այստեղ նա ման էր գալիս,
10 Իսկ մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, Փայփայում էր ինձ, անունքս տալիս, [Եվ մեր բախտի արբեցության մեջ Մենք չէինք տեսնում ոչ վախճան, ոչ վեր0)–" Եվ այնպես անհոգ խնդում կաթոգին, Որ ինձ թվում էր— թե նրա կյանքին Ու մեր վայելքին էլ վախճան չրկար։ Սո՜ւտ մարդ* կյանքր կարճ ու միտքը երկար. Հենց մեր տարփանքի մամին [զվարճալի) նա հանկարծ մեռավ, ընկավ ծաղկի պես,
Փայփայում էր ինձ, անունըս տալիս,
20 Եվ նրա կողքին տգետ ու տկար
[Եվ մեր բախտի արբեցության մեջ
4 ա Ես էլ մոոաց<Հել՝Հ> եմ պատկերն իմ մտքում, բ Ես էլ շփոթել եմ պատկերն իմ մտքում, գ Ես էլ շաղել եմ պատկերն իմ մտքում, 6—7 Բ՛վում է թե հին հեքիաթ եմ ասում, Մի տխուր հեքիաթ <…)> 9 Բ՚ե կյանքը որքան սուտ է ու չնչին։ 10 ա Չէ", մի օր այստեղ նա ման էր ղալիս, թ Բայց մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, 14—15 Եվ այնպես կայտառ խնգում, թրթռում, Որ ինձ թվում էր— թե պետք է երկրռւմ
Մենք չէինք տեսնում ոչ վախճան, ոչ վերջ]-
15 տողից հետո՝
Եվ այնպես անհոգ խնդում կաթոգին,
«իՀավետ ապրեինք՛^»
Որ ինձ թվում էր-թե նրա կյանքին
16 Մեր երշանկությանն էլ վախճան չրկար։
Ու մեր վայելքին էլ վախճան չըկար։
19 նա հանկարծ մեռավ, թոշնեց ծաղկի պես,
Սո՜ւտ մարդ. կյանքը կարճ ու միտքը երկար,
20 Եվ նրա կողքին շանթահար— ես մնացի ապշած,
Հենց մեր տարփանքի մամին [զվարճալի]
406
Նա հանկարծ մեռավ, ընկավ ծաղկի պես,
{{տող|20}}Եվ նրա կողքին տգետ ու տկա-
________
{{տող|4}}ա Ես էլ մոռաց<ել> եմ պատկերն իմ մտքում,
բ Ես էլ շփոթել եմ պատկերն իմ մտքում,
գ Ես էլ շաղել եմ պատկերն իմ մտքում,
6—7 Թվում է թե հին հեքիաթ եմ ասում,
Մի տխուր հեքիաթ <...>
{{տող|9}}Թե կյանքը որքան սուտ է ու չնչին։
{{տող|10}}ա Չէ՞, մի օր այստեղ նա ման էր գալիս,
բ Բայց մի օր այստեղ նա ման էր գալիս,
14—15 Եվ այնպես կայտառ խնդում, թրթռում,
Որ ինձ թվում էր-թե պետք է երկրում
{{տող|15}}տողից հետո՝
[«Հավետ ապրեինք»]
{{տող|16}}Մեր երջանկությանն էլ վախճան չըկար։
{{տող|19}}Նա հանկարծ մեռավ, թռջնեց ծաղկի պես,
{{տող|20}}Եվ նրա կողքին շանթահար-ես մնացի ապշած,

10:31, 7 Մայիսի 2019-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է

<XI>

է՜, վաղուց լռած ծիծաղի նման Անց է կացել նա- էլ ոչ ոք չի հարցնում նրա մասին, Ես էլ իմ մտքում պատկերն եմ խառնել։ Եվ այժմ, երբոր նրանից խոսում, Թվում է, թե մի հեքիաթ եմ ասում, Վաղուցվա հեքիաթ <...> ու հին, Եվ խառնվում է զարմանքն իմ վշտին, [Թե ինչպես կյանքը սուտ է ու չնչին]։ 10 Իսկ մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, Փայփայում էր ինձ, անունըս տալիս, [Եվ մեր բախտի արբեցության մեջ Մենք չէինք տեսնում ոչ վախճան, ոչ վերջ]- Եվ այնպես անհոգ խնդում կաթոգին, Որ ինձ թվում էր-թե նրա կյանքին Ու մեր վայելքին էլ վախճան չըկար։ Սո՜ւտ մարդ. կյանքը կարճ ու միտքը երկար, Հենց մեր տարփանքի մամին [զվարճալի] Նա հանկարծ մեռավ, ընկավ ծաղկի պես, 20 Եվ նրա կողքին տգետ ու տկա- ________ 4 ա Ես էլ մոռաց<ել> եմ պատկերն իմ մտքում, բ Ես էլ շփոթել եմ պատկերն իմ մտքում, գ Ես էլ շաղել եմ պատկերն իմ մտքում, 6—7 Թվում է թե հին հեքիաթ եմ ասում, Մի տխուր հեքիաթ <...> 9 Թե կյանքը որքան սուտ է ու չնչին։ 10 ա Չէ՞, մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, բ Բայց մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, 14—15 Եվ այնպես կայտառ խնդում, թրթռում, Որ ինձ թվում էր-թե պետք է երկրում 15 տողից հետո՝ [«Հավետ ապրեինք»] 16 Մեր երջանկությանն էլ վախճան չըկար։ 19 Նա հանկարծ մեռավ, թռջնեց ծաղկի պես, 20 Եվ նրա կողքին շանթահար-ես մնացի ապշած,