Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/530

— Ի՞նչ պտի ասիլ, կգա կուզի, էլի։

— Հա՛, հազիր եմ արել։

— Դրա քչավթառ գել հերն անիծած։

— Ա՛յ տա, խի եք ասում, ապրանքատեր ա... բալքի ում վրա հոգին <Հ1 անընթ.՝Հ> ։

— Մինը դուք ըլեք, ինչ կանեք։

— Չէ , ախպեր, մեղք ա։

— Չէ՛, ախպեր, նա էնհենց մարդ չի, որ...

— Ա՛յ տղա, հրե գալիս է. վա՜չ է, մարգի աչքի ցավ » տալիս՝ մտիկ տալիս վրեն։

— Վա յ, չանս դուրս գա։

Մի մեծ ոչխարենի քրքում փաթաթված, կուչ եկած ներս է մտնում1 <2 անբնթ.> խեղն ձայնով։

— Բարի օր ձեզ, տղերք ջան։

— Աստծու բարին, բիձա2, քեռի ջան համեցեք էստեղ, դեսն արի, ա՛չ տղա, տեղ տվեք, (հառաչում են, որ կողմով անց է կենում)։

Դիպչում է սրան նրան, իբրև թե չի տեսնում, ձեռքը ճակատին է դնում, ապշում.

— Ղազար ջան, էդ դու ես։

— Հա՛, ես եմ, ես եմ, խնամի։

— Աչքս էլ տենըմ չի, քոռացել եմ։

— Վա՜շշ՜, տունը քանդվի անողի։

— Որդին մեռնի անողի։

— Վա՜չ, ջանս դուրս գա, քեռի։

— Սս՛ սո ւ. տղերք...

— Ա՛յ տղա, սուս կացեք։ Լռում են։

Ս<ԱՏԱՆԱՆՑ ՍԻՄՈՆԸ>__Գէուխր կախ տված, իբրև

թե արտասուքը սրբում է։

ՔՅՈԽՎԵՆ.— Քեռի Սիմոն, մենք էսենց էլով֊գեղով հավաքվել ենք, ախպեր, որ քո ցավին մի ճար անենք, թե կա– րանք՝ գողը գտնենք...

ԱՄԲՈԽԸ__Ս սս՜ ո՜ւ, սսս՚ո՚ւ...

» <3 անընթ.>] 2 [Սաքո)

524