Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/590

— Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,—^ ընդհատեց տվողը։

— Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկաՀ վարի կարթամ է՛,— հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թա+ մասուկավարի կարդալ։

Թոլրքաքամակ դսեղեցի* Ուհանես աղեն (զինվորական) Զալալօղլուցր դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջա– լալօղլեցի կանչում է.

— Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։

Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում.

— Ի՞նչ ես ուզում, այ տղա։

— Քե՛զ հետ չեմ, աղա։

— Բա ո՞ւմ հետ ես։

— Ա֊նց Ուհանես աղին եմ կանչում։

Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա֊նց Ուհանես աղին ու հարցնում՝.

— Այ տղա, ղուն ի՛՛նչ աղա ես։

— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա֊նց Ուհանես աղին՝ ասելով.

— 5/ւ հարամզադա, ես գնամ կովում ը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, ղուն ձեոները շերումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ ղո՛՛ւն։

Մի ագոավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբր տակիցր կորցնում է և չէ իմանում— այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ ճյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.

• Լոռու ծաղրածուները ամեն դյուզի մի ածականով կնքել են ժողռ վըրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։

584