«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/543»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
չ →‎top: կետադրություն, բազմակետ, փոխարինվեց: ... → … oգտվելով ԱՎԲ
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Չսրբագրված
+
Սրբագրված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>
ու Մուզան» վերնագրով և «Հատված» հնթավհրնագրով։ Այնուհետև, էապես վերամշակված տեսքով՝ ԲԹ, էջ 205—219, ՀԳ (1909, 1914), էջ– 129—135։ Հեղինակի կենղանոլթյան ժամանակ հրատարակված մյուս ժողովածուների մեջ չի մտել։ Թուման յանի երկերի աոաջին դիտական հրատարակության 2-րդ հատորում տպագրվել են ՀԳ բնագիրը իբրև հիմնական խմբագրություն (էջ 89—100), «Վտակ» ժողովածուի բնագիրն իբրև տարբերակ (էջ 340—353) և ընդարձակ հատվածներ պոեմի ձեոագիր նյութերից (էջ 385—393

Մույն հրատարակության համար ևս հիմք է ընդունվել ՀԳ դասագրքի տեքստը։ Մյուս բոլոր նյութերր զետեղվել են տարբերակների բաժնում (պահվում են ԳԱԲ՝, ԹՖ, № 7, ա, գ, դ և լրացուցիչ ցուցակ, № 12)։
ու Մուզան» վերնագրով և «Հատված» ենթավերնագրով։ Այնուհետև, էապես վերամշակված տեսքով՝ ԲԹ, էջ 205-219, ՀԳ (1909, 1914), էջ-129-135։ Հեղինակի կենդանության ժամանակ հրատարակված մյուս ժողովածուների մեջ չի մտել։ Թումանյանի երկերի առաջին դիտական հրատարակության 2-րդ հատորում տպագրվել են ՀԳ բնագիրը իբրև հիմնական խմբագրություն (էջ 89-100), «Վտակ» ժողովածուի բնագիրն իբրև տարբերակ (էջ 340-353) և ընդարձակ հատվածներ պոեմի ձեռագիր նյութերից (էջ 385-393
«Պոետն ու Մուսայի» մտահղացումր, ավելի ճիշտ՝ ժամանակակից հասարակության մեջ բանաստեղծի իրական վիճակի մասին գեղարվեստական ֊ե րգի ծ ա կան գործ գը1՚լոլ ծրագիրը ծագել է շատ վաղ՝ դեռ 1890 - ական թթ. սկզբին։ Այն սկիզբ է առնում Թիֆլիսի հայոց հոգևոր կոնսիստորիայում ծառայելու տարիներին, երբ Թումանյանն ինքը ամեն քայլափոխի հանդիպել է իր բանաստեղծական ներշնչանքների նկատմամբ բիրտ ֊անհասկացող, նույնիսկ թշնամական վերաբերմունքի։ Այդ ամենի մասին երգիծական պոեմ գրելու առաջին փորձը եղավ «Գրագիր Մուզան» (տե ս սևագիր և անավարտ երկերի բաժինր սույն հատորում), ուր արդեն հանդես եկավ Բանաստեղծի և նրա Մուսայի հանդիպման ու խոսակցության պայմանական հնարանքը։ Հայտնվելով հոգևոր գրասենյակի պայմաններում, Մուսան (բանաստեղծի ոգևորությունը) ստիպված է թաքնվել մարդկանց աչքից, դրանով Թումանյանն ակնարկում էր իր կոչման և իրական վիճակի դրամատիկ հակասոլթյոլնր։

«Գրագիր Մուզան» մնաց սևագիր և անավարտ, բայց արվեստագետի և հասարակությա՚յ փոխհարաբերության թեման բանաստեղծին զբաղեցրել է 90 ֊ական թթ՛ ամբողջ րնթացքում։ Ղրա վկայությունն են նաև տասնամյակի վերջում գրած այն չափածո ֆելիետոնները («Հայի զարմանքը», «Հայի տրտունջը», «Գրականական «մազանդա», «Հայոց ապաբախտ Գրողը նստած…»), որոնց մեջ երգիծական միջոցներով արծարծվում է, ըստ էության, ողբերգական մի թեմա՝ արվեստագետի տաղանդի, ոգե– վորության և բոլոր գեղեցիկ ծրագրերի կործանումը շրջապատի անտարբերության և անըմբռնողության, նյութական ապահովության տարրական պայմանների բացակայության պատճառով։
Սույն հրատարակության համար ևս հիմք է ընդունվել ՀԳ դասագրքի տեքստը։ Մյուս բոլոր նյութերը զետեղվել են տարբերակների բաժնում (պահվում են ԳԱԲ՝, ԹՖ, № 7, ա, գ, դ և լրացուցիչ ցուցակ, № 12)։
«Պոետն ու Մուսան» ծնվեց այդ երկերի ստեղծագործական փորձի հիման վրա և նրանց զուգահեռ։ Բայց ե՞րբ է գրվել Թուման յանի երգիծական պոեմը։ Սույն հրատարակության մեշ, ինչպես հիմնավորված է այս հատորի ներած ական հոդվածում, պոեմի գրության ժամանակը համարվում է 1900—1901 թվականները։ Բայց դա ստեղծագործական աշխատանքի հիմնական շրշանն է, իսկ պոեմի գրությունն սկսվել է, հավանաբար, ղրանից առաշ՝ 90 - ա կան թթ. երկրորդ կեսին, և շարունակվել

84-772
«Պոետն ու Մուսայի» մտահղացումը, ավելի ճիշտ՝ ժամանակակից հասարակության մեջ բանաստեղծի իրական վիճակի մասին գեղարվեստական-երգիծական գործ գրելու ծրագիրը ծագել է շատ վաղ՝ դեռ 1890-ական թթ. սկզբին։ Այն սկիզբ է առնում Թիֆլիսի հայոց հոգևոր կոնսիստորիայում ծառայելու տարիներին, երբ Թումանյանն ինքը ամեն քայլափոխի հանդիպել է իր բանաստեղծական ներշնչանքների նկատմամբ բիրտ-անհասկացող, նույնիսկ թշնամական վերաբերմունքի։ Այդ ամենի մասին երգիծական պոեմ գրելու առաջին փորձը եղավ «Գրագիր Մուզան» (տե՛ս սևագիր և անավարտ երկերի բաժինը սույն հատորում), ուր արդեն հանդես եկավ Բանաստեղծի և նրա Մուսայի հանդիպման ու խոսակցության պայմանական հնարանքը։ Հայտնվելով հոգևոր գրասենյակի պայմաններում, Մուսան (բանաստեղծի ոգևորությունը) ստիպված է թաքնվել մարդկանց աչքից, դրանով Թումանյանն ակնարկում էր իր կոչման և իրական վիճակի դրամատիկ հակասոլթյոլնը։
529

«Գրագիր Մուզան» մնաց սևագիր և անավարտ, բայց արվեստագետի և հասարակության փոխհարաբերության թեման բանաստեղծին զբաղեցրել է 90-ական թթ՛ ամբողջ ընթացքում։ Դրա վկայությունն են նաև տասնամյակի վերջում գրած այն չափածո ֆելիետոնները («Հայի զարմանքը», «Հայի տրտունջը», «Գրականական «մազանդա», «Հայոց ապաբախտ Գրողը նստած...»), որոնց մեջ երգիծական միջոցներով արծարծվում է, ըստ էության, ողբերգական մի թեմա՝ արվեստագետի տաղանդի, ոգեվորության և բոլոր գեղեցիկ ծրագրերի կործանումը շրջապատի անտարբերության և անըմբռնողության, նյութական ապահովության տարրական պայմանների բացակայության պատճառով։ «Պոետն ու Մուսան» ծնվեց այդ երկերի ստեղծագործական փորձի հիման վրա և նրանց զուգահեռ։ Բայց ե՞րբ է գրվել Թումանյանի երգիծական պոեմը։ Սույն հրատարակության մեջ, ինչպես հիմնավորված է այս հատորի ներածական հոդվածում, պոեմի գրության ժամանակը համարվում է 1900-1901 թվականները։ Բայց դա ստեղծագործական աշխատանքի հիմնական շրջանն է, իսկ պոեմի գրությունն սկսվել է, հավանաբար, դրանից առաջ՝ 90-ական թթ. երկրորդ կեսին, և շարունակվել

</poem>|}}

10:58, 26 Հունիսի 2019-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է


ու Մուզան» վերնագրով և «Հատված» ենթավերնագրով։ Այնուհետև, էապես վերամշակված տեսքով՝ ԲԹ, էջ 205-219, ՀԳ (1909, 1914), էջ-129-135։ Հեղինակի կենդանության ժամանակ հրատարակված մյուս ժողովածուների մեջ չի մտել։ Թումանյանի երկերի առաջին դիտական հրատարակության 2-րդ հատորում տպագրվել են ՀԳ բնագիրը իբրև հիմնական խմբագրություն (էջ 89-100), «Վտակ» ժողովածուի բնագիրն իբրև տարբերակ (էջ 340-353) և ընդարձակ հատվածներ պոեմի ձեռագիր նյութերից (էջ 385-393)։

Սույն հրատարակության համար ևս հիմք է ընդունվել ՀԳ դասագրքի տեքստը։ Մյուս բոլոր նյութերը զետեղվել են տարբերակների բաժնում (պահվում են ԳԱԲ՝, ԹՖ, № 7, ա, գ, դ և լրացուցիչ ցուցակ, № 12)։

«Պոետն ու Մուսայի» մտահղացումը, ավելի ճիշտ՝ ժամանակակից հասարակության մեջ բանաստեղծի իրական վիճակի մասին գեղարվեստական-երգիծական գործ գրելու ծրագիրը ծագել է շատ վաղ՝ դեռ 1890-ական թթ. սկզբին։ Այն սկիզբ է առնում Թիֆլիսի հայոց հոգևոր կոնսիստորիայում ծառայելու տարիներին, երբ Թումանյանն ինքը ամեն քայլափոխի հանդիպել է իր բանաստեղծական ներշնչանքների նկատմամբ բիրտ-անհասկացող, նույնիսկ թշնամական վերաբերմունքի։ Այդ ամենի մասին երգիծական պոեմ գրելու առաջին փորձը եղավ «Գրագիր Մուզան» (տե՛ս սևագիր և անավարտ երկերի բաժինը սույն հատորում), ուր արդեն հանդես եկավ Բանաստեղծի և նրա Մուսայի հանդիպման ու խոսակցության պայմանական հնարանքը։ Հայտնվելով հոգևոր գրասենյակի պայմաններում, Մուսան (բանաստեղծի ոգևորությունը) ստիպված է թաքնվել մարդկանց աչքից, դրանով Թումանյանն ակնարկում էր իր կոչման և իրական վիճակի դրամատիկ հակասոլթյոլնը։

«Գրագիր Մուզան» մնաց սևագիր և անավարտ, բայց արվեստագետի և հասարակության փոխհարաբերության թեման բանաստեղծին զբաղեցրել է 90-ական թթ՛ ամբողջ ընթացքում։ Դրա վկայությունն են նաև տասնամյակի վերջում գրած այն չափածո ֆելիետոնները («Հայի զարմանքը», «Հայի տրտունջը», «Գրականական «մազանդա», «Հայոց ապաբախտ Գրողը նստած...»), որոնց մեջ երգիծական միջոցներով արծարծվում է, ըստ էության, ողբերգական մի թեմա՝ արվեստագետի տաղանդի, ոգեվորության և բոլոր գեղեցիկ ծրագրերի կործանումը շրջապատի անտարբերության և անըմբռնողության, նյութական ապահովության տարրական պայմանների բացակայության պատճառով։ «Պոետն ու Մուսան» ծնվեց այդ երկերի ստեղծագործական փորձի հիման վրա և նրանց զուգահեռ։ Բայց ե՞րբ է գրվել Թումանյանի երգիծական պոեմը։ Սույն հրատարակության մեջ, ինչպես հիմնավորված է այս հատորի ներածական հոդվածում, պոեմի գրության ժամանակը համարվում է 1900-1901 թվականները։ Բայց դա ստեղծագործական աշխատանքի հիմնական շրջանն է, իսկ պոեմի գրությունն սկսվել է, հավանաբար, դրանից առաջ՝ 90-ական թթ. երկրորդ կեսին, և շարունակվել