|
|
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ |
| - | Չսրբագրված
| + | Սրբագրված |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). |
| Տող 1. |
Տող 1. |
|
149 Որ զւ՚եցի մեծիս պսւր««սվ— Թաւմ ան չանն ակնարկում է ինքնակենսագրական այն փաստը, որ 189% թ. կոյնսիսաորիայից իր հեռացվելս* աոիթ էր եղել թեմական առաջնորդ Մամքրե եպ. Ս ան ասա ր յան ի և, մյաւա Հոգևորականների դեմ պարսավալիք բանաստեղծություններ գրելը («Տարամիտներին», «Դարձյալ նրանք», «Ազդ (Պահպանողականներին)» ե
|
|
{{Poemx||<poem>140 Որ գրեցի մեծիս պուրսվ- Թումանյանն ակնարկում է ինքնակենսագրական այն փաստը, որ 189% թ. կոյնսիսաորիայից իր հեռացվելսաիթ էր եղել թեմական առաջնորդ Մամքրե եպ. Սանասարյանի և մյաւա Հոգևորականների դեմ պարսավալիք բանաստեղծություններ գրելը («Տարամիտներին», «Դարձյալ նրանք», «Ազդ (Պահպանողականներին)» և այն)։ |
|
|
|
|
"Ո%)։ |
|
|
147 հ.այանի կանտոր ընկա շուտով — Այս և հաշորդ տողհրւււմ խոսվում է իբրև Թիֆլիսի հայերեն գրքերի Հրատարակչական ընկերության գըասեն յակապ ետ աշխատելու մասին։ Ալդ պաշտոնից, որ Թումանյանը վարել է 1892 թ. մարտից մինչև 1893 ի հոկտեմբեր, նա ազատվել է իր դիմումի համաձայն։ 1905 թ. գրած «Ինքն ա կենսագրության» մեշ, ի մի բերելով իր անհաշսղ պաշտոնավարությունները, բանասաեզծր գրել է։ «ծառայության եմ մտել մի քանի տեղ, ?այ$ ամեն տեղ էլ չեն հավանել, այնպես որ «Պոետն ու Մուզայի» մեջ ուզի ղն եմ ասել» (ԵԺ IV, 88)- |
|
147 հայանի կանտոր ընկա շուտով - Այս և հաշորդ տողերումմ խոսվում է իբրև Թիֆլիսի հայերեն գրքերի Հրատարակչական ընկերության գըասեն յակապ ետ աշխատելու մասին։ Ալդ պաշտոնից, որ Թումանյանը վարել է 1892 թ. մարտից մինչև 1893 ի հոկտեմբեր, նա ազատվել է իր դիմումի համաձայն։ 1905 թ. գրած «Ինքն ա կենսագրության» մեշ, ի մի բերելով իր անհաշսղ պաշտոնավարությունները, բանասաեզծր գրել է։ «ծառայության եմ մտել մի քանի տեղ, այն ամեն տեղ էլ չեն հավանել, այնպես որ «Պոետն ու Մուզայի» մեջ ուզի ղն եմ ասել» (ԵԺ IV, 88): |
|
|
|
|
164 Տերտերության տովին խորհուրդ— Այս և հաշսրդ տողերի կեն– սագրաւկան հիմքր քահանա ձեռնա գրվելու խորհուրդներն են, որ 90 - ա կան թթ. բ ա րե կամներ ր հաճախ տվել են Թումւսն յանին նրան տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով։ |
|
164 Տերտերության տովին խորհուրդ- Այս և հաշսրդ տողերի կեն- սագրաւկան հիմքը քահանա ձեռնա գրվելու խորհուրդներն են, որ 90-ական թթ. բարեկամներր հաճախ տվել են Թումանյանին նրան տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով։ |
|
191 Ու գրնացի խոմբագրություն — Այս տողով սկսվող հատվածում (մինչև 215 տողը) բանաստեղծր նկատի -ւնի «Մուրճ» ամսագիրը (սկսել է հրատարակվել 1889-ից) և նրա խմբագիր Ավետիք Արասխան յանին)։ |
|
191 Ու գրնացի խոմբագրություն - Այս տողով սկսվող հատվածում (մինչև 215 տողը) բանաստեղծր նկատինի «Մուրճ» ամսագիրը (սկսել է հրատարակվել 1889-ից) և նրա խմբագիր Ավետիք Արասխան յանին)։ |
| ⚫ |
217 ՚ՒուՐս եկավ էսպես մի նոր երգարան — հոսքը վերաբերում կ Թսւմ ան յանի անդրանիկ գրքին («Բանաստեղծություններ», ա ռաշին ՀաՎ ասր), որբ լույս տեսավ 1890 թ. աշնանը Մոսկվայում։ |
|
|
|
|
| ⚫ |
218 Այնժամ մոտրակող մի թունդ պուբփցփստ — Նկատի ունի –Մշակի» աշխատակից Խ. Մալում յանի (Ազ-լեր) «Ակնարկներ. I» հոդվածը թերթի 1890 թ. ձէ 138-ում, որի մեջ կոպիտ ծաղրի ենթարկվեց բանաստեղծների նոր սերունդը, նրանց հետ նաև Թումանյանր։ Սակայն պոեմի այս և հաշորդ տողերում ( 218—235, 280—297 և այլն) երգիծական միջոցներով ներկայացվում է ընդհանրապես «Մշակի» գրական քաղաքականությունը՝ սկսած թերթի խմբագիր Գր. Արծրունուց, որը 1891 թ. փգոս– տասի 13-ին (.V 90) տպագրած ֆելիետոնում (Ասիացի ստորագրությամբ) խիստ քննադատել ալ ծ աղբել էր Թուման լան ի «Կոլրծքըս երբեմն ես է գալիս ու հուզվում…» բանաստեղծությունը։ Պոեմում «մտրակող» քննադատների անունից ասված խոսքերր՝ նոր բանաստեղծության «անիմաստ» լինելու, հին և նոր պոետների բացարձակ անհամատեղելիության, կամ «ով սովից մեռել՝ նա՛ է չավ գրել» անհեթեթ սկզբունքի մասին, գրեթէ բառացի համընկնում են «Մշակի» մի շարք գրական ելույթների հետ (տե՛ս էդ. Ջրբաշյան, Թուման յանի պոեմները, 2-բդ հրատ., 1986, Էջ. 254—257), |
|
|
⚫ |
217 Դուրը եկավ էսպես մի նոր երգարան - հոսքը վերաբերում կ Թումանյանի անդրանիկ գրքին («Բանաստեղծություններ», առաջին ասր), որբ լույս տեսավ 1890 թ. աշնանը Մոսկվայում։ |
| ⚫ |
245 Ավրորա — Հռոմեական դիցաբանության մեջ արշալույսի աստվածուհին (համապատասխանում Է հունական Էոսին), որն ամեն աոավսա > վեր | կենում փվկիանսսից Խ լույս է պարգևում աշխարհին , |
|
|
⚫ |
218 Այնժամ մոտրակող մի թունդ պուբփցփստ - Նկատի ունի -Մշակի» աշխատակից Խ. Մալում յանի (Ազ-լեր) «Ակնարկներ. է» հոդվածը թերթի 1890 թ. ձև 138-ում, որի մեջ կոպիտ ծաղրի ենթարկվեց բանաստեղծների նոր սերունդը, նրանց հետ նաև Թումանյանր։ Սակայն պոեմի այս և հաշորդ տողերում ( 218-235, 280-297 և այլն) երգիծական միջոցներով ներկայացվում է ընդհանրապես «Մշակի» գրական քաղաքականությունը՝ սկսած թերթի խմբագիր Գր. Արծրունուց, որը 1891 թ. փգոս- տասի 13-ին (.V 90) տպագրած ֆելիետոնում (Ասիացի ստորագրությամբ) խիստ քննադատել ալծ աղբել էր Թուման լան ի «Կոլրծքըս երբեմն ես է գալիս ու հուզվում...» բանաստեղծությունը։ Պոեմում «մտրակող» քննադատների անունից ասված խոսքերր՝ նոր բանաստեղծության «անիմաստ» լինելու, հին և նոր պոետների բացարձակ անհամատեղելիության, կամ «ով սովից մեռել՝ նա՛ է չավ գրել» անհեթեթ սկզբունքի մասին, գրեթէ բառացի համընկնում են «Մշակի» մի շարք գրական ելույթների հետ (տե՛ս էդ. Ջրբաշյան, Թուման յանի պոեմները, 2-բդ հրատ., 1986, Էջ. 254-257), |
|
534 |
|
|
⚫ |
245 ԱվրորաՀռոմեական դիցաբանության մեջ արշալույսի աստվածուհին (համապատասխանում Է հունական Էոսին), որն ամեն աոավսա » վերկենում փվկիանսսից և ույս է պարգևում աշխարհին : |
|
|
|
|
|
</poem>|}} |
