Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/134

քավ անտարրեր մնալ այդ մերկացումի առաջ և ստիպված էր պատմել հանցավորներին» ասում Հի but Այս աիթով, սակայն, ես հարձակվեցի սրբազանի վրա, անվանելով անարդար և կողմնապահ, որովհետև իսկական հանցավորներին թողած, նա պատմել էր բոլորովին անմեղ մարդկանց (այս մեկն հո հաստատ գիտեի), և այդ արել էր, ասում էի, այն պատճառով, որ պատմվողները սրբազանի հե¬ տադեմ ուղղության կուսակից չէին։ (Մյս մասին թեպետ խոսք չէր եղել իմ ու տեր Սեղբոսի մեջ, այսուամենայնիվ ես պիտի գրեի, որովհետև իբրև թղթակից պարտավոր էի կատարված իրողության իսկական պատճառները հետաղոտել, գտնել)... ։

Չխ ոսելով այլևս մյուս հարցերի մասին, այսքանր մի այն կասեմ, որ թղթակցությունս այնքան գեղեցիկ էր դուրս եկել, որ նա, մինչև անգամ, նմանվում էր իսկական թղթակ¬ ցության։ Հենց այս պատճառով էլ սիրտ արի նրա վերջում ավելացնելու իմ անձի վերաբերմամբ հե տևյալ տողերը. <րՀանձն առնելով թղթակցի պատասխանատու պաշտոնը, մենք դրանով նպատակ ունինք ծառայել հասարակության իս¬ կական շահերինt Մեր պարտքը կլինի ամեն մի դեպքում պաշտպան ել արդարությունը, ճշմարտությունը, գեղեցիկը և բարին, իսկ իրավունքը' հալածել ու հարվածել անարդարու¬ թյունը, սուտը, տդեղը և զզվելին»։ Այս ամենից հետո առաջ էր գալիս ստորադրության խնդիրը։ Եթե իմ գրածների տակ դնեի միշտ իմ անունն ne ազգանունը, որ էր Հովսեփ Ավետիս յան Օհանյանց, դա շատ երկար կլիներ, և բացի այդ, ես կարող էի հաճախ ենթարկվել հարձակումների, կամ հրավիրվել դատարան։ (Չէ որ իբրե իմ կոչման հավատարիմ թղթակից, ես չէի կարող միշտճըշ֊ մարտություններ գրել, մի տեղ որ ուղղություն կա, բանակ կա, կուսակցության շահեր կան, մի թե կարելի | միշտ ճըջ- մարտություն խոսել)։ Այդ պատճառով էլ որոշեցի ընտրել մի կեղծ անուն։ Բայց թվելով մի քանի տասնյակ բառեր, օրի¬ նակ* Բեեղզեբոսլ, Որոմնացան, Սանտարամետ, Մտրակահտր, Լա ռաջա դեմ և այլն, տեսի, որ դրանք րոլսրն էլ թեպետ 1K