«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/5»–ի խմբագրումների տարբերություն
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Հաստատված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 3. | Տող 3. | ||
''ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐ'' |
''ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐ'' |
||
Ջալալ իշխանի պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ |
Ջալալ իշխանի պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ կամարակապ առաստաղով, նեղ և սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են |
||
⚫ | |||
կապ առաստաղով, նեղ և սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
ՏԵՍԻԼ Ա |
ՏԵՍԻԼ Ա |
||
Ասպրամ |
Ասպրամ և Սուրիկ |
||
ԱՍՊՐԱՄ.- Ինչո՞ւ համար ես հետաքրքրվում, Սուրիկ։ |
ԱՍՊՐԱՄ.- Ինչո՞ւ համար ես հետաքրքրվում, Սուրիկ։ <br /> |
||
ՍՈԻՐԻԿ.— Նրա համար, որ դու սովորութուն չունիս օրիորդ |
ՍՈԻՐԻԿ.— Նրա համար, որ դու սովորութուն չունիս օրիորդ |
||
Ռուզանի կացարանը հաճախելու, իսկ վերջին օրերս |
Ռուզանի կացարանը հաճախելու, իսկ վերջին օրերս բոլոր ժամանակդ այս սրահներումն են անցնում։<br /> |
||
⚫ | |||
լոր ժամանակդ այս սրահներումն են անցնում։ |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
ԱՍՊՐԱՄ.— Օ՛, այդ լավ չէ։ Ես չէի կամենալ, որ իմ քայլերը |
ԱՍՊՐԱՄ.— Օ՛, այդ լավ չէ։ Ես չէի կամենալ, որ իմ քայլերը |
||
ուրիշները դիտեին։ |
ուրիշները դիտեին։<br /> |
||
ՍՈԻՐԻԿ.— Գիտե՞ս, Ասպրամ, փասյաններն էլ ճիշտ քեզ |
ՍՈԻՐԻԿ.— Գիտե՞ս, Ասպրամ, փասյաններն էլ ճիշտ քեզ |
||
նման են մտածում. գլուխները խրում են ձյունի մեջ և |
նման են մտածում. գլուխները խրում են ձյունի մեջ և |
12:40, 11 Հուլիսի 2019-ի տարբերակ
ԱՐԱՐՎԱԾ ԱՌԱՋԻՆ
ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐ
Ջալալ իշխանի պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ կամարակապ առաստաղով, նեղ և սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են գույնգգույն ապակիներով: Սրահն ունի երկու հակադիր սրակամար դռներ: Պատերի մոտ դրված են հնատարազ աթոռներ ու բազմոցներ. վերջինները ծածկված են մետաքսով: Սրահի հատակը ծածկված է գորգերով:
ՏԵՍԻԼ Ա
Ասպրամ և Սուրիկ
ԱՍՊՐԱՄ.- Ինչո՞ւ համար ես հետաքրքրվում, Սուրիկ։
ՍՈԻՐԻԿ.— Նրա համար, որ դու սովորութուն չունիս օրիորդ
Ռուզանի կացարանը հաճախելու, իսկ վերջին օրերս բոլոր ժամանակդ այս սրահներումն են անցնում։
ԱՍՊՐԱՄ. — Այդ դու արդեն նկատե՞լ ես։
ՍՈԻՐԻԿ.— Ոչ միայն ես, այլև պալատի ծառաները:
ԱՍՊՐԱՄ.— Օ՛, այդ լավ չէ։ Ես չէի կամենալ, որ իմ քայլերը
ուրիշները դիտեին։
ՍՈԻՐԻԿ.— Գիտե՞ս, Ասպրամ, փասյաններն էլ ճիշտ քեզ
նման են մտածում. գլուխները խրում են ձյունի մեջ և
կարծում են թե՝ որսորդի աչքերից ծածկվեցին։
ԱՍՊՐԱՄ.— էհ, ի՞նչ անենք։ Կինը հո փասյանից ավելի չի
կարող մտածել։