«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/548»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>140 Որ գրեցի մեծիս պուրսվ- Թումանյանն ակնարկում է ինքնակենսագրական այն փաստը, որ 189% թ. կոյնսիսաորիայից իր հեռացվելսաիթ էր եղել թեմական առաջնորդ Մամքրե եպ. Սանասարյանի և մյաւա Հոգևորականների դեմ պարսավալիք բանաստեղծություններ գրելը («Տարամիտներին», «Դարձյալ նրանք», «Ազդ (Պահպանողականներին)» և այն)։
140 ''Որ գրեցի մեծիս պարսավ'' — Թումանյանն ակնարկում է ինքնակենսագրական այն փաստը, որ 1892 թ. կոնսիստորիայից իր հեռացվելու առիթ էր եղել թեմական առաջնորդ Մամբրե եպ. Սանասարյանի և մյուս հոգևորականների դեմ պարսավալիք բանաստեղծություններ գրելը («Չարամիտներին», «Դարձյալ նրանք», «Ազդ (Պահպանողականներին)» և այն)։


147 հայանի կանտոր ընկա շուտով - Այս և հաշորդ տողերումմ խոսվում է իբրև Թիֆլիսի հայերեն գրքերի Հրատարակչական ընկերության գըասեն յակապ ետ աշխատելու մասին։ Ալդ պաշտոնից, որ Թումանյանը վարել է 1892 թ. մարտից մինչև 1893 ի հոկտեմբեր, նա ազատվել է իր դիմումի համաձայն։ 1905 թ. գրած «Ինքն ա կենսագրության» մեշ, ի մի բերելով իր անհաշսղ պաշտոնավարությունները, բանասաեզծր գրել է։ «ծառայության եմ մտել մի քանի տեղ, այն ամեն տեղ էլ չեն հավանել, այնպես որ «Պոետն ու Մուզայի» մեջ ուզի ղն եմ ասել» (ԵԺ IV, 88):
147 ''Հայտնի կանտոր ընկա շուտով'' Այս և հաջորդ տողերում խոսվում է իբրև Թիֆլիսի հայերեն գրքերի հրատարակչական ընկերության գրասենյակապետ աշխատելու մասին։ Այդ պաշտոնից, որ Թումանյանը վարել է 1892 թ. մարտից մինչև 1893 թ. հոկտեմբեր, նա ազատվել է իր դիմումի համաձայն։ 1905 թ. գրած «Ինքնակենսագրության» մեջ, ի մի բերելով իր անհաջող պաշտոնավարությունները, բանաստեղծը գրել է. «Ծառայության եմ մտել մի քանի տեղ, այն ամեն տեղ էլ չեն հավանել, այնպես որ «Պոետն ու Մուզայի» մեջ ուղի՛ղն եմ ասել» (ԵԺ IV, 88):


164 Տերտերության տովին խորհուրդ- Այս և հաշսրդ տողերի կեն- սագրաւկան հիմքը քահանա ձեռնա գրվելու խորհուրդներն են, որ 90-ական թթ. բարեկամներր հաճախ տվել են Թումանյանին նրան տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով։
164 ''Տերտերության տըվին խորհուրդ'' — Այս և հաջորդ տողերի կենսագրական հիմքը քահանա ձեռնադրվելու խորհուրդներն են, որ 90-ական թթ. բարեկամները հաճախ տվել են Թումանյանին` նրան տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով։
191 Ու գրնացի խոմբագրություն - Այս տողով սկսվող հատվածում (մինչև 215 տողը) բանաստեղծր նկատինի «Մուրճ» ամսագիրը (սկսել է հրատարակվել 1889-ից) և նրա խմբագիր Ավետիք Արասխան յանին)։


191 ''Ու գընացի խըմբագրություն'' Այս տողով սկսվող հատվածում (մինչև 215 տողը) բանաստեղծը նկատի ունի «Մուրճ» ամսագիրը (սկսել է հրատարակվել 1889-ից) և նրա խմբագիր Ավետիք Արասխանյանին։
217 Դուրը եկավ էսպես մի նոր երգարան - հոսքը վերաբերում կ Թումանյանի անդրանիկ գրքին («Բանաստեղծություններ», առաջին ասր), որբ լույս տեսավ 1890 թ. աշնանը Մոսկվայում։
218 Այնժամ մոտրակող մի թունդ պուբփցփստ - Նկատի ունի -Մշակի» աշխատակից Խ. Մալում յանի (Ազ-լեր) «Ակնարկներ. է» հոդվածը թերթի 1890 թ. ձև 138-ում, որի մեջ կոպիտ ծաղրի ենթարկվեց բանաստեղծների նոր սերունդը, նրանց հետ նաև Թումանյանր։ Սակայն պոեմի այս և հաշորդ տողերում (218-235, 280-297 և այլն) երգիծական միջոցներով ներկայացվում է ընդհանրապես «Մշակի» գրական քաղաքականությունը՝ սկսած թերթի խմբագիր Գր. Արծրունուց, որը 1891 թ. փգոս- տասի 13-ին (.V 90) տպագրած ֆելիետոնում (Ասիացի ստորագրությամբ) խիստ քննադատել ալծ աղբել էր Թուման լան ի «Կոլրծքըս երբեմն ես է գալիս ու հուզվում...» բանաստեղծությունը։ Պոեմում «մտրակող» քննադատների անունից ասված խոսքերր՝ նոր բանաստեղծության «անիմաստ» լինելու, հին և նոր պոետների բացարձակ անհամատեղելիության, կամ «ով սովից մեռել՝ նա՛ է չավ գրել» անհեթեթ սկզբունքի մասին, գրեթէ բառացի համընկնում են «Մշակի» մի շարք գրական ելույթների հետ (տե՛ս էդ. Ջրբաշյան, Թուման յանի պոեմները, 2-բդ հրատ., 1986, Էջ. 254-257),
245 ԱվրորաՀռոմեական դիցաբանության մեջ արշալույսի աստվածուհին (համապատասխանում Է հունական Էոսին), որն ամեն աոավսա» վերկենում փվկիանսսից և ույս է պարգևում աշխարհին:


217 ''Դուրս եկավ էսպես մի նոր երգարան'' Խոսքը վերաբերում է Թումանյանի անդրանիկ գրքին («Բանաստեղծություններ», առաջին հատոր), որը լույս տեսավ 1890 թ. աշնանը Մոսկվայում։
</poem>|}}

218 ''Այնժամ մըտրակող մի թունդ պուբլիցիստ'' Նկատի ունի «Մշակի» աշխատակից Խ. Մալումյանի (Ազ-լեր) «Ակնարկներ. X» հոդվածը թերթի 1890 թ. N 138-ում, որի մեջ կոպիտ ծաղրի ենթարկվեց բանաստեղծների նոր սերունդը, նրանց հետ նաև Թումանյանը։ Սակայն պոեմի այս և հաջորդ տողերում (218-235, 280-297 և այլն) երգիծական միջոցներով ներկայացվում է ընդհանրապես «Մշակի» գրական քաղաքականությունը՝ սկսած թերթի խմբագիր Գր. Արծրունուց, որը 1891 թ. օգոստոսի 13-ին (N 90) տպագրած ֆելիետոնում (Ասիացի ստորագրությամբ) խիստ քննադատել ու ծաղրել էր Թումանյանի «Կուրծքըս երբեմն եռ է գալիս ու հուզվում...» բանաստեղծությունը։ Պոեմում «մտրակող» քննադատների անունից ասված խոսքերը՝ նոր բանաստեղծության «անիմաստ» լինելու, հին և նոր պոետների բացարձակ անհամատեղելիության, կամ «ով սովից մեռել՝ նա՛ է լավ գրել» անհեթեթ սկզբունքի մասին, գրեթե բառացի համընկնում են «Մշակի» մի շարք գրական ելույթների հետ (տե՛ս էդ. Ջրբաշյան, Թումանյանի պոեմները, 2-րդ հրատ., 1986, Էջ. 254-257):

245 ''Ավրորա'' — Հռոմեական դիցաբանության մեջ արշալույսի աստվածուհին (համապատասխանում Է հունական Էոսին), որն ամեն առավոտ վեր է կենում օվկիանոսից և լույս է պարգևում աշխարհին:

Ընթացիկ տարբերակը 10:30, 16 Հուլիսի 2019-ի դրությամբ

Այս էջը հաստատված է

140 Որ գրեցի մեծիս պարսավ — Թումանյանն ակնարկում է ինքնակենսագրական այն փաստը, որ 1892 թ. կոնսիստորիայից իր հեռացվելու առիթ էր եղել թեմական առաջնորդ Մամբրե եպ. Սանասարյանի և մյուս հոգևորականների դեմ պարսավալիք բանաստեղծություններ գրելը («Չարամիտներին», «Դարձյալ նրանք», «Ազդ (Պահպանողականներին)» և այն)։

147 Հայտնի կանտոր ընկա շուտով — Այս և հաջորդ տողերում խոսվում է իբրև Թիֆլիսի հայերեն գրքերի հրատարակչական ընկերության գրասենյակապետ աշխատելու մասին։ Այդ պաշտոնից, որ Թումանյանը վարել է 1892 թ. մարտից մինչև 1893 թ. հոկտեմբեր, նա ազատվել է իր դիմումի համաձայն։ 1905 թ. գրած «Ինքնակենսագրության» մեջ, ի մի բերելով իր անհաջող պաշտոնավարությունները, բանաստեղծը գրել է. «Ծառայության եմ մտել մի քանի տեղ, այն ամեն տեղ էլ չեն հավանել, այնպես որ «Պոետն ու Մուզայի» մեջ ուղի՛ղն եմ ասել» (ԵԺ IV, 88):

164 Տերտերության տըվին խորհուրդ — Այս և հաջորդ տողերի կենսագրական հիմքը քահանա ձեռնադրվելու խորհուրդներն են, որ 90-ական թթ. բարեկամները հաճախ տվել են Թումանյանին` նրան տնտեսական ծանր վիճակից դուրս բերելու նպատակով։

191 Ու գընացի խըմբագրություն — Այս տողով սկսվող հատվածում (մինչև 215 տողը) բանաստեղծը նկատի ունի «Մուրճ» ամսագիրը (սկսել է հրատարակվել 1889-ից) և նրա խմբագիր Ավետիք Արասխանյանին։

217 Դուրս եկավ էսպես մի նոր երգարան — Խոսքը վերաբերում է Թումանյանի անդրանիկ գրքին («Բանաստեղծություններ», առաջին հատոր), որը լույս տեսավ 1890 թ. աշնանը Մոսկվայում։

218 Այնժամ մըտրակող մի թունդ պուբլիցիստ — Նկատի ունի «Մշակի» աշխատակից Խ. Մալումյանի (Ազ-լեր) «Ակնարկներ. X» հոդվածը թերթի 1890 թ. N 138-ում, որի մեջ կոպիտ ծաղրի ենթարկվեց բանաստեղծների նոր սերունդը, նրանց հետ նաև Թումանյանը։ Սակայն պոեմի այս և հաջորդ տողերում (218-235, 280-297 և այլն) երգիծական միջոցներով ներկայացվում է ընդհանրապես «Մշակի» գրական քաղաքականությունը՝ սկսած թերթի խմբագիր Գր. Արծրունուց, որը 1891 թ. օգոստոսի 13-ին (N 90) տպագրած ֆելիետոնում (Ասիացի ստորագրությամբ) խիստ քննադատել ու ծաղրել էր Թումանյանի «Կուրծքըս երբեմն եռ է գալիս ու հուզվում...» բանաստեղծությունը։ Պոեմում «մտրակող» քննադատների անունից ասված խոսքերը՝ նոր բանաստեղծության «անիմաստ» լինելու, հին և նոր պոետների բացարձակ անհամատեղելիության, կամ «ով սովից մեռել՝ նա՛ է լավ գրել» անհեթեթ սկզբունքի մասին, գրեթե բառացի համընկնում են «Մշակի» մի շարք գրական ելույթների հետ (տե՛ս էդ. Ջրբաշյան, Թումանյանի պոեմները, 2-րդ հրատ., 1986, Էջ. 254-257):

245 Ավրորա — Հռոմեական դիցաբանության մեջ արշալույսի աստվածուհին (համապատասխանում Է հունական Էոսին), որն ամեն առավոտ վեր է կենում օվկիանոսից և լույս է պարգևում աշխարհին: