«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/71»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Հաստատված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Պիես| |
|||
կության այն աղբյո՛ւրն, որից հավասարապես պիտի օգ— |
|||
| ⚫ | |||
ՌՈՒԶԱՆ.— +Այդ պարտքը ես կվճարեմ․ զի իմ վճիռն անդարձ է, ինչպես զոհի վերջին շունչը, որ նա ավանդում է մահու թագավորությանը... Ուրեմն կացեք բարյավ և մ՛ի խանգարեք ինձ (պատրասավում է դուրս գնալու): |
|||
տըվենք թե՛ մենք, թե՛ մեր հարազատները և թե ժողո– |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
վուրդը...Բայց ահա՛ աստված տնօրինեց այլ կերպ։ Նա |
|||
ՍՄԲԱՏ.— +(առաջանալով) Իշխանուհի, դու կապտում ես մեր սրբազան իրավունքն, արգելելով մեզ կատարել մեր պարտքը․ մի՛ թույլ տար, աղաչում եմ, որ զինվորի սուրը կարմրի ամոթից։ |
|||
ՌՈՒԶԱՆ.— +Ժամանակն անցնում է, իշխաններ, մի խանգարեք ինձ։ Զինվորի պատվասիրությունը ստիպում է ձեզ կռվել․ գիտեմ, բայց դա կլինի մի չարիք, որ դուք կգործեք, և որին կհետևե ավելի մեծ թշվառություն։ Զեր ունեցած ուժին ես ծանոթ եմ քաջապես։ Զաքարե հորեղբայրս ամեն ինչ խոսեց, ես ամեն ինչ լսեցի։ Դուք չպիտի կարենաք դիմադրել թշնամուն, ուրեմն և հուսահատ փորձի մի՛ դիմեք։ Ես չեմ ՛կամենում, որ իմ պատճառով զոհերի թիվն ստվարանա. թողեք ինձ... (Հեռանում է դեպի դուռը): |
|||
փակեց մեր առաջ երանության դուռը և բացավ փորձու– |
|||
}} |
|||
թյան մի փշալից ճանապարհ, որով պիտի անցնենք։ Անց– |
|||
նենք, ուրեմն, առանց դժգոհության, զի ոչ ոք կարող է |
|||
աստծո խորհուրդները քննել կամ գուշակել թե՝ այս ամենը |
|||
չի իսկապես բարիք, որ նա ղրկել է մեղ վշտերի կերպա– |
|||
րանքով... Խոնարհե՛նք նրա սուրբ կամքի առաջ և մեզ |
|||
վիճակված դառն բաժակը քամենք կամակար։ Իրա՛վ, |
|||
սա մեր սրտին կբերե տանջանք, բայց և ժողովրդին |
|||
կտա փրկություն։ Ուրեմն և դու, սիրեցյալդ իմ, քաջացիր |
|||
և կրիր քո բաժին զրկանքն և հենց այդ զրկանքում քո |
|||
վարձը որոնիր, զի մեզնից ոչ ոք ունի իրավունք՝ Ժողո- |
|||
վըրդի ազատությունն յուր բախտին զոհելու։ |
|||
| ⚫ | |||
իբրև հայ զինվոր՝ պարտավոր եմ հայ կնոջ մեջ՝ հայ |
|||
անվան պատիվը պաշտպանել։ |
|||
ՌՈԻԶԱՆ.— Այդ պարտքը ես կվճարեմ․ ղի իմ վճիռն անդարձ |
|||
է, ինչպես զոհի վերջին շունչը, որ նա ավանդում է մա– |
|||
հու թագավորությանը... Ուրեմն կացեք բարյավ և մ՛ի |
|||
խանգարեք ինձ (պատրասավում է դուրս գնալու): |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
ՍՄԲԱՏ.–(առաջանալով) Իշխանուհի, դու կապտում ես մեր |
|||
սրբազան իրավունքն, արգելելով մեզ կատարել մեր |
|||
պարտքը․ մի՛ թույլ տար, աղաչում եմ, որ զինվորի սուրը |
|||
կարմրի ամոթից։ |
|||
ՌՈԻԶԱՆ.— Ժամանակն անցնում է, իշխաններ, մի խանգա– |
|||
րեք ինձ, Զինվորի պատվասիրությունը ստիպում է ձեզ |
|||
կռվել․ գիտեմ, բայց դա կլինի մի չարիք, որ դուք կգոր– |
|||
ծեք, և որին կհետևե ավելի մեծ թշվառություն։ Զեր ու– |
|||
նեցած ուժին ես ծանոթ եմ քաջապես։ Զաքարե հորեղ– |
|||
բայրս ամեն ինչ խոսեց, ես ամեն ինչ լսեցի։ Դուք |
|||
չպիտի կարենաք դիմադրել թշնամուն, ուրեմն և հուսա- |
|||
Ընթացիկ տարբերակը 17:36, 30 Նոյեմբերի 2019-ի դրությամբ
ՆԵՐՍԵՀ.— Ես բախտ չեմ որոնում, ով աննման կույս, բայց իբրև հայ զինվոր՝ պարտավոր եմ հայ կնոջ մեջ՝ հայ անվան պատիվը պաշտպանել։
ՌՈՒԶԱՆ.— Այդ պարտքը ես կվճարեմ․ զի իմ վճիռն անդարձ է, ինչպես զոհի վերջին շունչը, որ նա ավանդում է մահու թագավորությանը... Ուրեմն կացեք բարյավ և մ՛ի խանգարեք ինձ (պատրասավում է դուրս գնալու):
ՋԱԼԱԼ․— Աղջիկս․․․
ՄԱՄՔԱՆ.— Ռուզան...
ՍՄԲԱՏ.— (առաջանալով) Իշխանուհի, դու կապտում ես մեր սրբազան իրավունքն, արգելելով մեզ կատարել մեր պարտքը․ մի՛ թույլ տար, աղաչում եմ, որ զինվորի սուրը կարմրի ամոթից։
ՌՈՒԶԱՆ.— Ժամանակն անցնում է, իշխաններ, մի խանգարեք ինձ։ Զինվորի պատվասիրությունը ստիպում է ձեզ կռվել․ գիտեմ, բայց դա կլինի մի չարիք, որ դուք կգործեք, և որին կհետևե ավելի մեծ թշվառություն։ Զեր ունեցած ուժին ես ծանոթ եմ քաջապես։ Զաքարե հորեղբայրս ամեն ինչ խոսեց, ես ամեն ինչ լսեցի։ Դուք չպիտի կարենաք դիմադրել թշնամուն, ուրեմն և հուսահատ փորձի մի՛ դիմեք։ Ես չեմ ՛կամենում, որ իմ պատճառով զոհերի թիվն ստվարանա. թողեք ինձ... (Հեռանում է դեպի դուռը):