«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/404»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + ) |
|||
| Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
| - | + | Սրբագրված | |
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
ա՛ռ. ով էս մատանին դնի իր աջ ճկույթը, հենց նույն վայրկյանին դուրս կգա էնտեղ, որտեղ կուզենա։ Դե գնա՛. քեզ երեք օր, երեք գիշեր ժամանակ... |
|||
| ⚫ | |||
Ի՞նչ պետք Է .ան՛եր փեղճ վաճառատանը։ Մտածում Է, ձէսւաէծում, խոսք Է տ՛ալիս ու մատանին այլնում։ Մատանին |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
երեք՝ առաջվանից ավել են բերում։ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
ինչո՞ւ է տխուր, կարողությո՛՛ւնն է կորցրել, թե" առողջությունը, ի՛՛նչ է պատահել։ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
– Ես կգնամ, հայրի՛կ, օրհնի՛ր ու ճանապարհ դիր ինձ, ես կգնամ կապրեմ անտառի տիրոջ՝ անճոռնի հրեշի հետ։ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
--»<Ես կգնամ, հոսվրի'.կ4 օրհնի՛ր ու ճանապարհ ֊դիր ինձ, |
|||
ես ՛կգնամ կապյւեմ .անտառի <*ոիրոչ՝ անճոռնի –հրեշի հետ։ |
|||
ա |
|||
| Ստորագիր (չի ներառվում) | Ստորագիր (չի ներառվում) | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
<references/></div> |
|||
<div align="left">398 |
|||
00:13, 2 Նոյեմբերի 2009-ի տարբերակ
ա՛ռ. ով էս մատանին դնի իր աջ ճկույթը, հենց նույն վայրկյանին դուրս կգա էնտեղ, որտեղ կուզենա։ Դե գնա՛. քեզ երեք օր, երեք գիշեր ժամանակ...
Ի՞նչ պետք է աներ խեղճ վաճառականը։ Մտածում է, մտածում, խոսք է տալիս ու մատանին այլնում։ Մատանին աջ ճկութն է դնում թե չէ՝ դուրս է գալիս իրեն տան առաջը։ Տեսնտւմ է իր՝ գանձերով ու թանկագին ապրանքներով բեռնած քարվաններն էլ դարպասից նոր են ներս մտնում ու մնին երեք՝ առաջվանից ավել են բերում։
Աղջիկները դեմն են գալիս, վզովն են ընկնում, համբուրում են, գուրում–գուրգուրում են, բայց տեսնում են, որ իրենց հերը շատ է տխուր, սիրտը չի բացվում, ունքամեջը ետ չի գնում։ Սկսում են ամենքը մի կողմից հարցնել, թե ինչո՞ւ է տխուր, կարողությո՞ւնն է կորցրել, թե՞ առողջությունը, ի՞նչ է պատահել։
— Առողջությունս չեմ կորցրել,— պատասխանում է վաճառականը,— ոչ էլ կարողությունս, դեռ մեկին երեք–չորս էլ աշխատել եմ։ Իմ ցավը ուրիշ ցավ է, էսօր համբերեցեք, էգուց կպատմեմ՝ կիմանաք։
Պատվիրում է, սնդուկները ներս են բերում, հանում է մեծ աղջկա ուզած անգին քարերով շինած ոսկի ապարոշը իրեն է տալիս։ Միջնեկ աղջկա ուզած հայելին էլ իրեն է տալիս։ Փոքր աղջկա Կարմիր ծաղիկն էլ ոսկի ծաղկամանով իրեն է տալիս։
Առավոտը որ լուսանում է, մեծ աղջկանը կանչում է, ինչ որ իրեն հետ պատահել էր, պատմում է ու հարցնում, թե կհոժարի՞ գնա ապրի անտառի տիրոջ՝ անճոռնի հրեշի մոտ ու իրեն ազատի չարաչար մահից։ Մեծ աղջիկը հրաժարվում է. ասում է.
— Ես ինչո՞ւ եմ գնտւմ, ում համար Կարմիր ծաղիկը բերել ես, թո՛ղ նա գնա։
Միջնեկ աղջկանն է կանչում, նա էլ է հրաժարվում։ Փոքր աղջկանն է կանչում,֊ամեն բան պատմում։ Փոքր աղջիկը հոր առաջը ծունկի է գալիս, ասում է.
– Ես կգնամ, հայրի՛կ, օրհնի՛ր ու ճանապարհ դիր ինձ, ես կգնամ կապրեմ անտառի տիրոջ՝ անճոռնի հրեշի հետ։