«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/590»–ի խմբագրումների տարբերություն

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ խմբագրում Հաջորդ խմբագրում →

03:08, 29 Նոյեմբերի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է

— Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,— ընդհատեց տվողը։

— Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկավարի կարթամ է՛,— հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թամասուկավարի կարդալ։

***

Թուրքաքամակ դսեղեցի^[1] Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է.

— Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։

Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում.

— Ի՞նչ ես ուզում, այ տղա։

— Քե՛զ հետ չեմ, աղա։

— Բա ո՞ւմ հետ ես։

— Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։

Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում.

— Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։

— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով.

— Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։

***

Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ իմանում— այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ Գյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.

↑ Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։

[1] Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։

[1]

@@ Էջի կարգավիճակ / Էջի կարգավիճակ @@
-Չսրբագրված
+Սրբագրված
@@ Էջի մարմին (ներառվելու է). / Էջի մարմին (ներառվելու է). @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
-— Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,—^ ընդհատեց տվողը։
+— Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,— ընդհատեց տվողը։
-— Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկաՀ վարի կարթամ է՛,— հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թա+ մասուկավարի կարդալ։
+— Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկավարի կարթամ է՛,— հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թամասուկավարի կարդալ։
-Թոլրքաքամակ դսեղեցի* Ուհանես աղեն (զինվորական) Զալալօղլուցր դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջա– լալօղլեցի կանչում է.
+<center>***</center>
+Թուրքաքամակ դսեղեցի<ref>Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց ''մարդասպան'' էլ են ասում։</ref> Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է.
 — Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։
@@ Տող 15. / Տող 19. @@
 — Բա ո՞ւմ հետ ես։
-— Ա֊նց Ուհանես աղին եմ կանչում։
+— Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։
-Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա֊նց Ուհանես աղին ու հարցնում՝.
+Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում.
-— Այ տղա, ղուն ի՛՛նչ աղա ես։
+— Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։
-— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա֊նց Ուհանես աղին՝ ասելով.
+— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով.
-— 5/ւ հարամզադա, ես գնամ կովում ը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, ղուն ձեոները շերումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ ղո՛՛ւն։
+— Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։
-Մի ագոավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբր տակիցր կորցնում է և չէ իմանում— այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ ճյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.
+<center>***</center>
-* Լոռու ծաղրածուները ամեն դյուզի մի ածականով կնքել են ժողռ վըրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։
+Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ իմանում— այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ Գյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.
@@ Ստորագիր (չի ներառվում) / Ստորագիր (չի ներառվում) @@
@@ Տող 1. / Տող 1. @@
+<references/>