«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/32»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
 
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + )
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
1888
1888
<br />ՆԱՀԱՏԱԿ I
<br />ՆԱՀԱՏԱԿ I
<br />Փարթամ Կովկասի պարզ երկնքի տան, Երկնաբերձ լեռան զառիվայր կրծքին, Հանգչում է վաղուց մի սուրբ նահատակ, Կուսական և թավ ծմակի միջին։
<br />Փարթամ Կովկասի պարզ երկնքի տան, Երկնաբերձ լեռան զառիվայր կրծքին, Հանգչում է վաղուց մի սուրբ նահատակ, Կուսական և թավ ծմակի միջին։
<br />5 Քանդված է մատուռն, քարերը ցրված, Եվ ավերակի վերա սգառած, Կանաչ բաղեղով խստապինդ գրկված Նիրհում էր ուռին ճյուղերը փռած։
<br />5 Քանդված է մատուռն, քարերը ցրված, Եվ ավերակի վերա սգառած, Կանաչ բաղեղով խստապինդ գրկված Նիրհում էր ուռին ճյուղերը փռած։
<br />Խոնարհված էր խաչն յոլր պատվանդանից 10 Եվ ընկած հեռու սուրբ ավերակից, Իսկ գերեզմանը մեծ նահատակի Մամ ռոտ նայում էր խաշամի տակից։
<br />Խոնարհված էր խաչն յոլր պատվանդանից 10 Եվ ընկած հեռու սուրբ ավերակից, Իսկ գերեզմանը մեծ նահատակի Մամ ռոտ նայում էր խաշամի տակից։
<br />Գիշերներն այնտեղ կանթեղ չէր վառվում, Այցելում էին նրան երեները, 35 Եվ միշտ հանգստյան երգ էր հորինում Քամին, շարժելով լայն տերևները։
<br />Գիշերներն այնտեղ կանթեղ չէր վառվում, Այցելում էին նրան երեները, 35 Եվ միշտ հանգստյան երգ էր հորինում Քամին, շարժելով լայն տերևները։
<br />II
<br />II
<br />Այդ լուռ ու խաղաղ վայրում մենացած, Երկար ժամանակ աստուծո մարդու Ան; ո ւք Հիրիմը մարդկանցից մնաց 20 Անհայտ և անզարդ, առանց այցելու։
<br />Այդ լուռ ու խաղաղ վայրում մենացած, Երկար ժամանակ աստուծո մարդու Ան; ո ւք Հիրիմը մարդկանցից մնաց 20 Անհայտ և անզարդ, առանց այցելու։
<br />30
<br />30

04:44, 11 Մարտի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված չէ

1888
ՆԱՀԱՏԱԿ I
Փարթամ Կովկասի պարզ երկնքի տան, Երկնաբերձ լեռան զառիվայր կրծքին, Հանգչում է վաղուց մի սուրբ նահատակ, Կուսական և թավ ծմակի միջին։
5 Քանդված է մատուռն, քարերը ցրված, Եվ ավերակի վերա սգառած, Կանաչ բաղեղով խստապինդ գրկված Նիրհում էր ուռին ճյուղերը փռած։
Խոնարհված էր խաչն յոլր պատվանդանից 10 Եվ ընկած հեռու սուրբ ավերակից, Իսկ գերեզմանը մեծ նահատակի Մամ ռոտ նայում էր խաշամի տակից։
Գիշերներն այնտեղ կանթեղ չէր վառվում, Այցելում էին նրան երեները, 35 Եվ միշտ հանգստյան երգ էր հորինում Քամին, շարժելով լայն տերևները։
II
Այդ լուռ ու խաղաղ վայրում մենացած, Երկար ժամանակ աստուծո մարդու Ան; ո ւք Հիրիմը մարդկանցից մնաց 20 Անհայտ և անզարդ, առանց այցելու։
30