Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/79

էս դափեն ի՞նչ է—մի երկու լատան. Հինգ ու վեց անգամ տարան դատաստան։ Ասում են՝ գեշ ես կտրել դու մերին։ 170 նրանցն ասում են ու քեզ չեն լսում, Մինչև չրտեսնես մեծին, պիսերին. Հիմի տես նրանք ինչքան են ուզում։ Գողն էլ մի կրոնից, գելն էլ մյուս կրոնից, ԱլՔՐԳ թեքեցիր — բանիդ տերր չես. Քաշում են տանից, քաշում են դըռնից, Ու չես իմանում որ կողմը թըոչես։ Թե տանուտերին գանգատ եմ գնում, Բան չեմ վաստակում բացի դուշմանից. Գողերի հետքր իր տունն է տանում, 180 Համեցե՛ք դիվան ուզիր որրանից։ նստեցնում է քեզ մի երկու բաժակ Տաք ջուր խմեցնում կամ մի թաս օղի. — Դու գնա, պա՛պի, միամիտ քընիր, Ես աչքի լուսը կրհանեմ գողի... Դարձել է աշխարքն, ա՛խպեր, առ ու փախ. Սերբ դարձել սուր ու ջուրը—արին, Ոչ ամոթ ունի ուժեղը, ոչ վախ, Վայը եկել է տարել տըկարին։ Երեկ իրիկուն էդ կողքիդ սընից 190 Կախ էին արած երեք հրրացան. Տղեք են՝ փախած տանից, դիվանից, Եկան ու ծեքին էլ ետ Հեռացան։ Ո՞վ է մեղավոր... Միտք եմ անում, միտք, Ու չեմ հասկանում ով է մեղավոր։