«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/349»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
(Տարբերություն չկա)

21:35, 12 Ապրիլի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված չէ

Ու մին էլ տեսնեմ՝ աոաջրս կանգնեց Ռեզին թիկունքով մի բոզ ձիավոր,.. ■490 Աոաջրս կանգնեց՝ զարզանգ որոտաց. — ճանաչս ւմ ես ինձ, մեղավոր ղու կին. Տեր֊ինքն է ղրրկել ձեր գեղն ինձ,— ասավ.— — Երեսքս,— ասի,— քու ոտի տակին... — Տեսնո ւմ ես,— ասավ,— էս գավազանը, Աչքրղ կըկոխեմ, եթե չրհայտնես, 9՝եղր չրբերեք էն սատկած շանբ, Սուրբ Գևորգն, ասա, պատվիրեց էսպես. Ւե չէ՝ ձեզ վրրա, ձեր հանդի վըրա Ցասում կրղրրկեմ, կրրակ կրթավւ եմ, 500 Որ արտի֊ցանքսի տեղր սևանա, Երկրնքի նամն ու ցողր կրկապ եմ... Մինչև սասանած լրսում էի ես, եեղըս քարացած տեսած Հրրաշրից> Հովին խառնրվեց, ամպին խաոնրվեց Ու կըըկին անտես եղավ իմ աչքից։ Ու մին էլ տեսնեմ, պատանն ուս երին, Շուրջրս մեռելներ վեր կացան մին֊մին. — Մեղք ե՜նք, թողարեք, որ հանգիստ քնենք. Մեզ մոտ չըբերեք էն չարի զարմին... [XXVII] 510 «Մեզ մոտ չըբերե՜ք, մեր գյուղ չրբերե ք... Հեռո՜ւ մ եղանից աստծու կըրակը... Հեռո՜ւ կոըցըրեք, գրժոխքր տարեք Աստծու ատածի հարամ դիակը... Խավար սարսափով թընդում է, գոռում գտոլղը կիաված սև ամպի նըման. Ու իգիթն անթաղ ընկած է ձորում. ԼՈւ մայրը հոգնած նըվում է վըրանյ։ 489 Դեզին թիկունքով մի սև ձիավոր... 919 Ու ղաչաղն անթաղ ընկած է ձորում.