«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/416»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Հոդվածների ավտոմատացված ներմուծում
(Տարբերություն չկա)

21:55, 12 Ապրիլի 2009-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված չէ

^1> է՜, վաղուց լռած ծիծաղի նման Անց է կացել նա — էլ ոչ ոք չի հարցնում նրա մասին, Ես էլ իմ մտքում պատկերն եմ խառնել։ Եվ այժմ, երբոր նրանից խոսում, Թվում է, թե մի հեքիաթ եմ ասում, Վաղուցվա հեքիաթ <^...^> ու հին, Եվ խառնվում է զարմ անքն իմ վշտին, [Թե ինչպես կյանքր սուտ է ու չնչին)։ 10 Իսկ մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, Փայփայում էր ինձ, անունքս տալիս, [Եվ մեր բախտի արբեցության մեջ Մենք չէինք տեսնում ոչ վախճան, ոչ վեր0)–" Եվ այնպես անհոգ խնդում կաթոգին, Որ ինձ թվում էր— թե նրա կյանքին Ու մեր վայելքին էլ վախճան չրկար։ Սո՜ւտ մարդ* կյանքր կարճ ու միտքը երկար. Հենց մեր տարփանքի մամին [զվարճալի) նա հանկարծ մեռավ, ընկավ ծաղկի պես, 20 Եվ նրա կողքին տգետ ու տկար 4 ա Ես էլ մոոաց<Հել՝Հ> եմ պատկերն իմ մտքում, բ Ես էլ շփոթել եմ պատկերն իմ մտքում, գ Ես էլ շաղել եմ պատկերն իմ մտքում, 6—7 Բ՛վում է թե հին հեքիաթ եմ ասում, Մի տխուր հեքիաթ <...)> 9 Բ՚ե կյանքը որքան սուտ է ու չնչին։ 10 ա Չէ", մի օր այստեղ նա ման էր ղալիս, թ Բայց մի օր այստեղ նա ման էր գալիս, 14—15 Եվ այնպես կայտառ խնգում, թրթռում, Որ ինձ թվում էր— թե պետք է երկրռւմ 15 տողից հետո՝ «իՀավետ ապրեինք՛^» 16 Մեր երշանկությանն էլ վախճան չրկար։ 19 նա հանկարծ մեռավ, թոշնեց ծաղկի պես, 20 Եվ նրա կողքին շանթահար— ես մնացի ապշած, 406