Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/466

— Միթե հիրավի հայոց աշխարհքում Մարդիկ պոետին իսկի չեն հարգում։ Միամիտ Մուզա, ի՞նչ ես պահանջում. 180 Ոչ թե չեն հարգում, չեն էլ ճանաչում ։ <...]> Օրինակ՝ թող գնա դառնա բուղգալտեր, Ու <Հ...^> կամ թե չէ՝ տերտեր, Իսկ թե համաոհ ու մն ա պոետ, Ի՞նչ Հաշիվ ունհ ազգը նըրա հետ, Ազգը հո նըրսն չի խնդրում գրի... 200 Թերթն Էլ փող չունի, թե որ վճարի... Թող ինչպես 1.::ւզի, տառապի մենակ, Պիտի մըտրակենք մենք Էլ շարունակ։ Է Վերջապես, ես մի պատմ ութ չուն գիտեմ, (Մի ուրիշ անգամ երկար կըպատմեմի 177—178 — Ր՚հ, ի՛՜նչ ես ասում, հարց աշխարհքում Միթե պոետին իսկի չեն հարգում՛ 177—178 տողերի մի?և՝ է^այց ինձ այն ասա — 179 — Է՛, հիմար Մուսա, ի՞նչ ես պահանջում. Լուսանցքում կատարված հավելումներ. Եվ ոչ միայն ինքը— իրան մեծերն Էլ Որ [այդպես անմիտ մարդիկ են ծնել Որոնք կուրորեն չեն տեսնում իսկի Մեր վեհ կողմերը ու <Լ1 անընթ.՝Հ> ] <Հ2 անընթ. տողՀ> Եվ լուռ <. . .> մեր <1 անընթ. > Փայտի ծայրն առավ իրան գլխարկը. — Երանք Էլ են խենթ, իրանց գործերն Էլ ա Որ չեն հասկանում մեծությունր հայ ազգի բ Որ չեն հասկացել ու չեն <Հ1 անընթ. ^> մեզ Եվ այն մեծերին, որ ունեն ոսկի, Որ բանաստեղծ են եղել վերջապես. 203—208 տողերը վերցված են մեծ փակագծի մեջ։ 203 տողի սկղրոււք ղրված է աստղանիշ ե տողատակում կա հետևյալ բացատրությանը. «Այլ բան, եթե տերտեր լիներ, պետք Է ապահովվեր, որ իր պաշտոնին՛ լիներ անթերի» t Լուսանցքում ար լյա ծ է հետևյալ հավելումը. Մուսան հարցնում Է սրանց. — Ա՛հ, ինչ ես ասում, նրանք լավ մարդիկ են. 452