«Նրան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Content deleted Content added
Նոր էջ. {{Վերնագիր |title=Նրան |section = |previous = «Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից...» |next = Ազդ |notes = Աղբյուր. <span title="…
 
չNo edit summary
Տող 4. Տող 4.
|previous = [[«Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից...»]]
|previous = [[«Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից...»]]
|next = [[Ազդ]]
|next = [[Ազդ]]
|notes = Աղբյուր. <span title="Հովհաննես Թումանյան, Երկերի լիակատար ժողովածու">ԵԼԺ</span> <span title="հատոր առաջին">հ1</span>, էջ [[Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/68|66]], <span title="ծանոթագրություն">ծ.</span> ― էջ [[Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/569|559]]
|notes = Աղբյուր. <span title="Հովհաննես Թումանյան, Երկերի լիակատար ժողովածու">ԵԼԺ</span> <span title="հատոր առաջին">հ1</span>, էջ [[Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/69|67]],<br /><span title="ծանոթագրություն">ծ.</span> ― էջ [[Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/569|559]]
|author =Հովհաննես Թումանյան}}
|author =Հովհաննես Թումանյան}}


{{poemx|* * *|<poem>
{{poem|ՆՐԱՆ|<poem>
Ես ուզում եմ, որ ինձ նման
Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից
Էլ չըսիրեր մեկը քեզ,
Անհայտ ըղձերով թռչում էի վեր,
Բայց ասեին միաբերան,
Միաժամանակ քարշում էին ինձ
Թե դու, իրավ, հրեշտակ ես։
Դեպի ստորև ախտավոր կրքեր։


{{տող|5}}Ես ուզում եմ, որ քո անմեղ
{{տող|5}}Հնազանդվեցի մոլություններիս.
Սիրտը թնդար ինձ համար,
Ոչ ոք էլ նրանց մասին չըխորհեց,
Եվ հավիտյան վառվեր այնտեղ
Իսկ կյանքը գրկեց և, փաղաքշելով,
Միայն իմ սերը բոցավառ։
Հեշտասիրությամբ սիրտս տոգորեց։


Ես ուզում եմ, որ օրն ի բուն
Սակայն ի՞նչ է նա, ինձ ոչ ոք չասաց,
{{տող|10}}Ապշած նայեմ աչքերիդ,
{{տող|10}}Մեզ ի՞նչ է տալիս կամ ո՞ւր է տանում,
Ինձ մոռացած, կորչեմ անհուն
Որ, մեկը միամիտ, իսկ մյուսն ստիպված,
Խորության մեջ հայացքիդ։
Անվերջ սիրելով կյանք են անվանում։


Իսկ եթե մահն այն ժամի մեջ
Եվ ես, անգիտակ նրա խորհրդին,
Ինձ մոտենար, օ՜, սեր իմ,
Անձնատուր եղա բոլոր ուժերով,
{{տող|15}}Մինչև որ հասա ինձ խաբող կետին,
{{տող|15}}Ես կուզեի քո սիրատենչ
Կուրծքդ լիներ ինձ շիրիմ։
Մինչև որ տեսա հոգնած աչքերով.—

Վարդերով ծածկած կորստյան անդունդ,
Քաղցրավենիքով պատած մահադեղ.
Մարդիկ հառաջ են վազում սրտաթունդ,
{{տող|20}}Եվ օրապակաս ընկղմում այնտեղ.

Մեռելի վրա բարձրաձայն սգում,
Վաղաժամ մահ են ողբում անդադար,
Տեսնում, շոշափում, բայց դեռ չեն զգում,
Եվ դարձյալ շուտով մեռնելու համար...

{{տող|25}}Ա՜խ, ո՜րքան շատ են ճանապարհները,
Որ մեզ տանում են դեպի գերեզման,
Եվ ինչպես մոլի մեր թարմ ուժերը
Մենք սպառում ենք ձեռքով սեփական...
</poem>|1890}}
</poem>|1890}}



01:22, 15 Ապրիլի 2009-ի տարբերակ

«Դեռ անհիշելի վաղ մանկությունից...» Նրան

Հովհաննես Թումանյան

Ազդ


ՆՐԱՆ


Ես ուզում եմ, որ ինձ նման
Էլ չըսիրեր մեկը քեզ,
Բայց ասեին միաբերան,
Թե դու, իրավ, հրեշտակ ես։

Ես ուզում եմ, որ քո անմեղ
Սիրտը թնդար ինձ համար,
Եվ հավիտյան վառվեր այնտեղ
Միայն իմ սերը բոցավառ։

Ես ուզում եմ, որ օրն ի բուն

Ապշած նայեմ աչքերիդ,
Ինձ մոռացած, կորչեմ անհուն
Խորության մեջ հայացքիդ։

Իսկ եթե մահն այն ժամի մեջ
Ինձ մոտենար, օ՜, սեր իմ,

Ես կուզեի քո սիրատենչ
Կուրծքդ լիներ ինձ շիրիմ։


1890