«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/272»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
No edit summary
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 4. Տող 4.
Միայն Զորագետն է անդնդում հուզված
Միայն Զորագետն է անդնդում հուզված
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։

{{Կենտրոն|XXXII}}
{{Կենտրոն|XXXII}}

Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից.
Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից.
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքր,
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքր,
Տող 21. Տող 23.
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա,
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա,
{{տող|600}}Չորիցն է նորա գոռոցր գալիս։
{{տող|600}}Չորիցն է նորա գոռոցր գալիս։

{{Կենտրոն|XXXIII}}
{{Կենտրոն|XXXIII}}

Սգավոր կանայք նորա ետևից
Սգավոր կանայք նորա ետևից
«Հարա՜յ» կանչելով ձորը վազեցին,
«Հարա՜յ» կանչելով ձորը վազեցին,

18:35, 6 Ապրիլի 2019-ի տարբերակ

Այս էջը սրբագրված է

580 Քարափի գլխին կանգնեց անհամբեր.
Լո՜ւռ, սրտատրոփ ականջ են դնում,
Նայում են ներքև, ձայն չէ գալիս դեռ...
Միայն Զորագետն է անդնդում հուզված
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։

XXXII



Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից.
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքր,
Սարսափ է ընկնում արնոտ աչքերից
Եվ խառնված է հպարտ հայացքը։
Առանց նայելու մ՝արդկանց երեսին,
590 Առանց խոսալու, սևակնած, դաժան,
Մոտեցավ սրահին, կախ տվեց սնին
Սև հրացանը սև օձի նման։
Պապանձվեց նույնպես ամբոխը մեխված,
Ոչ ոք ծպըտալ չի համարձակվում,
Միմիայն մեկը անզուսպ կատաղած
Աղաղակում է, երեսր պոկում։
Մեռած իգիթի ծեր մայրիկն է նա,
Հավար է կանչում, բարձրաձայն լալիս.
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա,
600 Չորիցն է նորա գոռոցր գալիս։

XXXIII



Սգավոր կանայք նորա ետևից
«Հարա՜յ» կանչելով ձորը վազեցին,
Իրանց կորցրածն էլ հիշելով նորից,
Դիակի շուրջը կարգով շարվեցին։
Իգիթին վայել սրտառուչ ողբով
Լացուկոծ արին ձեն-ձենի տված,
Տղերքն էլ տրտում, կորացրած գլխով
Մնացին մոտիկ քարերին նստած։
Ողբացին անշունչ դիակի վերա